Het achterhuis, meer heb je eigenlijk niet nodig om te weten waar dit over gaat. Dit is een titel die wereldberoemd is in het Nederlandstalig taalgebied en zowat verplicht te lezen in alle scholen. En toch ben ik er tot op heden in geslaagd om nog geen bladzijde te lezen van dit boek. Desalniettemin ken ik het boek, het thema en het hoofdpersonage: Anne Frank. Hetgeen wat me altijd afschrikte was het formaat, in dagboek-vorm, maar toegegeven, ondertussen ben ik best wel nieuwsgierig naar wat het verstripte dagboek me zal vertellen.
De familie Frank wordt door de steeds grauwere situatie voor Joden in het vooroorlogse Duitsland naar Nederland gedreven. Maar ook daar zijn ze niet veilig eenmaal de Tweede Wereldoorlog is losgebarsten en de familie Frank duikt onder. Echter ze zijn niet alleen, de familie van Daan schuilt samen met hen op dezelfde locatie. Later komt er ook nog Albert Dussel bij. Een groep mensen, niet allemaal familiaal gerelateerd, laten samenwonen op een beperkte ruimte, waarbij er geen lawaai mag gemaakt worden en er niet even eens buiten kan gegaan worden om af te koelen, het mag niet verbazen dat dit tot frustraties leidt. We maken de stress mee, samen met Anne, net zoals we de liefde en de hoop beter leren kennen in haar voetstappen. Helaas weten we ook allemaal hoe dit verhaal afloopt. Je weet het, maar toch wordt je meegesleept in Anne haar verhaal. Je hoopt tegen beter weten in dat ze toch maar niet zullen ontdekt worden..
Ik ben verheugd vast te stellen dat dit echt een stripverhaal is. Men heeft niet geprobeerd alle tekst op te nemen en men laat, gelukkig maar, de tekeningen hun deel van het verhaal vertellen. Dat wil niet zeggen dat er niet af en toe een lange tekst tussen zit, maar die zijn goed getimed en niet storend, integendeel zelfs, ze verhogen de inhoud van dit boek.
De tekeningen zijn, ondanks de gekende afloop en de hoeveelheid frustratie die in het verhaal zit, opvallend warm en vriendelijk ogend. Mede hierdoor voelt de familie Frank en het achterhuis al vlug vriendelijk en familiair aan. Ze zijn een perfect middel om mee te glijden in het verhaal. Dat wil niet zeggen dat het grafisch saai is, absoluut niet! Regelmatig wordt er gebroken met het ritme en de gekende beeldvorming tot dan toe. Maar die afwijkingen hebben telkens een doel en de tekeningen passen daar steeds goed bij. Met andere woorden, dit is mooi grafisch vertaald.
In het kort: Het achterhuis.. ook als strip treffend
Geplaatst op 08/11/2017
Citeren
