Verdun, 1918, aan het begin van de lente. De soldaten van de 17e compagnie infanterie noemen zichzelf liever de ‘Folies Bergère’. Want ze hebben gezworen dat als alles afgelopen is, ze ernaartoe gaan, naar de ‘Folies Bergère’ in Parijs. Maar hun frivole bijnaam kan geen schriller contrast vormen met de ellende waarin ze zich bevinden.
Dit is een album van scenarioschrijver Zidrou en tekenaar Porcel. Het is mijn eerste kennismaking met beide heren. Wel ken ik de serie ‘De Blauwbloezen’ natuurlijk, maar ik ben gestopt die te verzamelen voordat Zidrou het over nam (had trouwens niets te maken met het feit dat hij het over nam). Ik dan je zeker zeggen dat dit verhaal totaal iets anders is dan de humoristische serie die zich af speelt in de Amerikaanse Burgeroorlog.
‘Folies Bergère’ is een grimmig en een beetje een bizar verhaal over het wel en wee in de Franse loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het is zeker niet zoals alle andere verhalen over deze verschrikkelijke oorlog.
Het verhaal begint met een soldaat die wonder boven wonder zijn executie heeft overleefd. Het zou een beetje een zweverig verhaal worden ware het niet dat de tekeningen zo grimmig waren geweest. Porcel’s illustraties zijn vrijwel altijd in zwart met sepia. Af en toe gebruikt hij rood om de verschikkingen op het slachtveld te benadrukken of roze in een droom om vervolgens de dromende soldaat op wrede wijze uit die droom weg te rukken door hem met de neus op de harde werkelijkheid te drukken.
https://i.imgur.com/9XWCMhm.jpgHet verhaal dat zich in de loopgraven afspeelt wordt afgewisseld met scenes van Monet die zijn beroemde waterlelie schilderijen aan het schilderen is. Porcel gebruikt voor de schilderijen van Monet en diens palet vrolijke kleuren. Misschien leg ik er te veel in, maar ik zie hier een sprankje hoop in dit meedogenloze drama. Een ‘vervelend’ jongetje valt de meeste van het impressionisme telkens lastig, maar maakt in zijn eenvoud toch enkele opmerkingen die het overdenken waard zijn. Ik zie in hem de hoop voor de generatie na de oorlog, De Grote Oorlog die vanwege al zijn verschikkingen de mensen de lust moest benemen om ooit nog aan een nieuwe te beginnen. Wishful thinking, weten we nu. De mensen die de macht hebben om wel of niet een oorlog te beginnen zijn namelijk niet de mensen die zich wagen op het veld van eer.
Op de helft van het verhaal komt een moment waarvan ik denk dat dat een goed einde van het verhaal zou zijn geweest. Maar zoals zoveel soldaten die in deze ‘War to end all wars’ vochten zo vaak gedacht moesten hebben na elke verschrikking die ze mee maakten; ‘dit is te verschrikkelijk, nu moeten de generaals wel beseffen dat hier een einde aan moet komen’. Helaas zagen de generaals alleen maar meer reden om door te gaan en kwam het besef dat het genoeg was voor veel te veel soldaten en burgers veel te laat. Zo ook bij dit verhaal, het verhaal gaat niet alleen verder, maar wordt er nog eens stukke grimmiger op.
https://i.imgur.com/xCSt0pI.jpgDeze grafische novelle valt moeilijk te plaatsen tussen alle andere Eerste Wereldoorlog strips. Het album is zeker een aanklacht tegen de onrechtvaardigheden die zich voordoen in een oorlog. Het brengt ter sprake de vraag of een oorlog sowieso gerechtvaardigd is. Er wordt een hard oordeel geveld over de redenen waarom de meeste oorlogen die in het verleden begonnen zijn en gerechtvaardigd werden.
Kortom; dit is een bijzonder album voor mensen met een sterke maag en mag zeker niet ontbreken in de boekenkast van iemand die geïnteresseerd is in de Eerste Wereldoorlog en / of oorlogen in het algemeen.
Deze en andere striprecensies op Ratatouille TV Blog
