Er zijn weinig slachtpartijen in de USA die zo bekend zijn als de strijd om het fort Alamo. We weten allemaal wellicht wel dat een beperkt aantal strijders Alamo bezet houden tegen een overweldigende overmacht. Elk kreeg de kans om weg te wandelen van de strijd, maar ze verkozen te blijven. Hun 'beloning' was dat bij de onvermijdelijke verovering, ze allemaal gedood werden.
In deze strip komen we terug op deze strijd. Maar er blijkt toch een overlevende te zijn... Een man die er voor gekozen had om niet deel te nemen aan de strijd, éne Moses Rose. En ja hoor, dit verhaal bestaat al sinds de strijd van Alamo. Echter de man in kwestie was analfabeet en er wordt dan ook gezegd dat zijn verhaal op zijn minst lichtjes overdreven is.. tot zover dat sommigen heel hard in twijfel trekken of hij inderdaad daar wel aanwezig was. Hoe dan ook, dit laat veel ruimte om dit personage creatief in te vullen en zo geeft dit verhaal er een eigen interpretatie aan.
Enige tijd na de Alamo, wordt de deserteur, zoals Moses Rose bekend staat, aangesproken op zijn toenmalig gedrag. Echter zijn verhaal blijkt toch iets ingewikkelder te liggen dan gewoon een deserteur en hij wil dat nu ook bewijzen. Hij krijgt enerzijds de hulp van onder meer een sheriff wiens broer een slachtoffer was daar en zijn erfenis daar ook verstopt zou hebben. Vermits die erfenis wel wat waarde zou hebben, besluiten de twee samen op onderzoek te gaan. Anderzijds, er is ook een groep dat hen niet wil zien slagen en dus worden ze ook al direct achterna gezeten. Maar ook mevrouw Cloud en haar compagnon nemen deel aan de expeditie, twee vrouwen die duidelijk van wanten weten, alsook een zwarte ex-slaaf, Bettie, die eveneens meer weet over de Alamo. Al deze personages samen vormen een bijzonder interessante combinatie, maar het is nog afwachten of hun troeven goed uitgespeeld gaan worden ten opzichte van elkander, de vijand en de situatie. Dit was een begin van het verhaal, waarbij behoorlijk wat volk geïntroduceerd diende te worden, alsook een informatie-ronde over de Alamo. Het verhaal is bijgevolg nog niet echt vertrokken, maar nu de expeditie op dreef gekomen is, verwacht ik dat ze op het ritme van het laatste stuk van dit deel doorgaan en dat de gebeurtenissen elkaar gaan opvolgen aan een behoorlijke rotvaart.
De tekeningen zijn meestal in hoofdtoon blauw-groen of geel-oranje, dewelke een aangenaam contrast opleveren tussen de twee: koel en warm, zo een beetje wat er zich ook afspeelt tussen de personages, de verschillende partijen,.. De realistische tekenstijl zorgt er dan ook nog eens voor dat iedereen zijn eigen smoel heeft en dat iedereen steeds gemakkelijk herkenbaar is. Zeker in een (hopelijk) snel verhaal met behoorlijk wat personages een pluspunt.
In het kort: laat het nu maar volledig losbarsten
Geplaatst op 17/10/2017
Citeren
