Hermann heeft als auteur een zeer gevarieerd oeuvre bij elkaar geschreven en getekend. De laatste jaren verschenen van zijn hand veel one shots, of diptieken, maar in het begin van zijn carrière waren meerdere albums in eenzelfde reeks vaste prik.
De onderwerpen zijn zeer divers: een avonturenstrip die zich vooral op zee afspeelde; een realistische western; een postapocalyptisch epos en een ridderverhaal. Jeremiah was de eerste strip waar hij ook zelf het scenario van schreef. Bij Bernard Prince en Comanche waren die nog van de hand van Greg.
In het 1e album,
De nacht van de roofvogels, leren we meteen de beide protagonisten kennen: de sterke Jeremiah is welopgevoed maar zeer naief. Op een nacht ontmoet hij een door de wol geverfde jongeman met een helm, rijdend op een de muilezel Esra. Die jongeman wordt zijn onafscheidelijke boezemvriend Kurdy. Jeremiah ontdekt dat het dorp waar hij woont op een nacht volledig afgebrand is. Hij vindt een veer van Kurdys helm en gaat op zoek naar overlevenden.
Waar de afkomst van Jeremiah van in het begin duidelijk was, en er in latere verhalen telkens weer naar verwezen wordt, leek het wel alsof Kurdy geen verleden had. Nu, bijna 40 jaar nadat beide striphelden elkaar, zoals dat hoort, in een album ontmoetten, komt daar verandering.
Het 35e album is het eerste zonder Jeremiah. Het speelt zich immers af voor de ontmoeting tussen beide vrienden. Kurdy is nog een beleefde en wat bedeesde jongen. Hij zoekt een vriend die in een heropvoedingskamp vast zit. Om er binnen te geraken moet hij de hulp aanvaarden van Mama Olga. Zij misbruikt hem als drugskoerier naar het kamp.
Kurdy is de onvrijwillige katalysator van een opstand in het kamp. Uiteindelijk kan hij uit deze situatie ontsnappen, maar niet zonder psychische littekens. En hij is 2 belangrijke attributen rijker: zijn helm en Esra. Wat het verhaal achter de veer is komen we dan weer niet te weten.
Door Kurdy hier als een bedeesde en naieve jongeman te presenteren lijkt Hermann ons te willen tonen dat het van details afhangt hoe iemand later in het leven staat. Jeremiah was immers niet zo heel erg anders in het begin van album 1. De gelijkenis wordt nog benadrukt doordat ook Jeremiah
in een vroeg stadium al een opstand veroorzaakte tegen de gevestigde orde.
Op de cover zetelt Mama Olga als een Emmanuelle op een pauwentroon met Kurdy als een hofnar aan haar voeten. Nu is Olga zeker niet te vergelijken met Sylvia Kristel. Ze is zeer gelovig en praat voortdurend met de gekruisigde Jaycee en ziet er ook anders uit, niet enkel omdat ze gekleed blijft. Kurdy wordt wel door haar gemanipuleerd, maar is, zoals het een echte nar betaamt, veel minder dom dan de anderen willen geloven.
Het teken- en schilderwerk lgt in de lijn van de laatste albums die Hermann maakte. De gezichten zijn zeer expressief. Het postapocaptysche landschap met schamele onderkomens is aan Hermaan zeker wel besteed.
Zoals wel vaker bij Jeremiah ontbreekt ook hier de bijna obligate sexscene niet. De meerwaarde ervan is niet meteen duidelijk.
In album 35 komen we dus meer te weten over de geschiedenis van Kurdy. Maar eigenlijk ook niet zo heel erg veel. En daarom is het ook wel een beetje een gemiste kans. Kurdy was niet altijd de ruige jongeman zoals we hem kennen, maar de gebeurtenissen in dit album alleen lijken die ommekeer niet te verklaren.
Het album ademt zeker de sfeer van de andere Jeremiahs, maar is ook wel een beetje een herverpakte wijn die vroeger frisser van smaak was.
