Bij Kiekeboe zijn er al eens verhalen waar een link naar het Nazi-Duitsland kan worden gelegd.
Het plan Sstoeffer bijvoorbeeld, of
Het edelweissmotief. Ook in album 149 is het weer van dat.
Marcel is een contactlens kwijt. Zijn opticien is echter vervangen door een oude bekende die nog een appeltje te schillen heeft met Kiekeboe en hem wel een heel speciale soort lenzen laat testen. Hiermee kan vanop afstand het beeld dat de drager van de lenzen op zijn netvlies krijgt gemanipuleerd worden. Kas Steyding, de optieker, laat geen kans voorbij gaan om beelden uit WO2 te laten zien.
Uiteraard zijn er andere kapers op de kust die ook wel interesse vertonen in deze lenzen.
Het verhaal is toch vrij ver gezocht. Het wordt ook in stukken en brokken gepresenteerd waarbij ik me niet van de indruk kon ontdoen dat de situaties waarin Kiekeboe de gemanipuleerde beelden te zien krijgt wat meer dan nodig worden uitgesponnen, om de magerte van het verhaal te verdoezelen.
Zoals steeds zijn de namen bij Kiekeboe de moeite waard. Kas heeft een zoon die Job heet en niet bepaald beste vriendjes is met Nopel. Andere namen verwijzen al eens naar de ons bekende brillenwereld.
Maar met die namen hebben de auteurs dan wel een probleem, want Kas vraagt iets aan Schpiegel, maar spreekt hem aan met zijn eigen naam, Steyding.
"Zo zie je maar" slaat op heel wat nevenverhaallijnen in dit album: Nopel wordt gepest maar redt zijn pester wel (voorbeeld 1) die ook nog eens bang in het donker is (vb2). Moemoe gelooft wat te veel in reclameslogans (vb3). Ook de verhouding tussen Kas en Kiekeboe kan een paar voorbeelden opleveren. En uiteraard draait heel het verhaal om het zien.
Al bij al is dit verre van het beste album uit de reeks. Laten we hopen dat het volgende verhaal er weer eentje wordt om van te smullen. Dat mag dan ook wel, voor een jubilee-album!
Geplaatst op 11/10/2017
Citeren