Red Skull is erin geslaagd om talloze mutanten op te sluiten in een concentratiekamp op Genosha. Magneto probeert hem te bestrijden, maar wordt gevangen genomen en tracht zich tegen folteringen te verzetten door in zijn herinneringen te vluchten. Maar zelfs die worden tegen hem gebruikt en de ergste foltering die er bestaat, schuldgevoel, knaagt harder dan ooit aan hem.
Ondertussen zijn ook Roque, Scarlet Witch en Havok in het kamp terecht gekomen. Met de hulp van de dode Charles Xavier slagen ze er in eerste instantie in om te ontsnappen, maar in een gevecht met Red Skull wordt deze omgevormd tot Red Onslaught.
De in dit album opgenomen 4 deeltjes maken deel uit van de verhaallijn "March to Axis", waar ook een issue van Captain America in thuis hoort, en een niet vertaald issue van Loki: Agent of Asgard. Maar ook zonder die beide deeltjes kan je de hier gebundelde vier issues (Uncanny Avengers 24 en 25; Magneto 9 en 10) als 1 verhaal lezen dat de opstap vormt naar het grote Axis-gebeuren.
Veel van de onderliggende drijfveren van de hoofdpersonages hebben te maken met schuldgevoelens en een drang naar acceptatie. Magneto's woede om wat hij in het verleden niet kon of durfde, wat zich dan weer uitte in een gedrag naar zijn dochter toe dat leidde naar haar poging toch maar door hem geaccepteerd te worden. Dit soort psychologische, maar vrij universele, aspecten maakt dat een superhelden verhaal een gelaagdheid krijgt die het knokken en scifi gebeuren overstijgt.
Als toemaatje zit in het album ook het als Annual verschenen verhaal waarin de Avengers van het paranormale ten tonele worden gevoerd. Zij ontspruiten aan het brein van een buitenaardse scenarist, Mojo, die door de directie van een productiefirma onder druk wordt gezet om iets te verzinnen dat de kijkcijfers een boost geeft.
Waar het verhaal ook over gaat, het lijkt een aanklacht van auteur Rick Remender tegen het wereldje waarin hijzelf leeft: alles draait om kijkcijfers en dus winst en niet meer om het artistieke. Recensenten krijgen trouwens ook een serieuze veeg uit de pan. Merkwaardig gegeven dat Standaard Uitgeverij juist dit deeltje als afsluiter kiest alvorens te stoppen met de vertalingen. Alsof men hiermee toch even vol schuldgevoel in een spiegel durft te kijken...
Geplaatst op 20/08/2017
Citeren
