Een cruise in de buurt van Spitsbergen.. iets om niet te laten liggen als de kans zich voordoet. Wanneer Lambik de wedstrijd wint, neemt hij Sidonia mee als reisgenoot op de cruise. Alles lijkt idyllisch, maar dan komt er gruis in de molen en de tandwielen beginnen steeds moeilijker te draaien. Als Lambik dan ook nog eens de verkeerde beslissing neemt, moet de rest van het gezelschap hen komen redden. Maar dan begint het pas, ze ontdekken twee buitenaardse wezens die al geruime tijd vastgevroren zaten in het ijs van Spitsbergen. Dood zijn ze echter niet en ze ontwaken uit hun winterslaap, als het ware, en kunnen hun aard niet verloochenen. De ene wil de aarde ten vriend houden, de andere wil onze wereld veroveren. De strijd barst los en Jerom zal een speciale rol spelen....
Het begon, voor mij, toch vreemd.. Lambik die uit de goedheid van zijn hart Sidonia meeneemt op cruise? Nog steeds vind ik dat raar. Ik weet wel dat er nieuwe invloeden zijn, maar dit is een nieuw wereldbeeld.. ach misschien ben ik wel iets te veel vastgeroest in mijn verwachtingen. We gaan verder...
Het leuke aan dit verhaal is dat het eerst lijkt één richting uit te gaan om dan volledig een andere kaart te trekken. Echter de slechte aliens kennen we al wel en dus mag het net wel anders en beter. Juist door volledig voor iets anders te gaan als ultiem wapen, iets dat je in eerste instantie zwaar onderschat, komt er een verrassing uit de bus die voor mij het verhaal deed doorslaan van 'been there, done that' tot 'hey dit is best tof om te lezen!'.
Natuurlijk dit is Suske en Wiske en dus zit hier ook de boodschap in dat niet alle buitenaardse wezens slecht zijn en dat je niet iedereen over dezelfde kam mag scheren, maar het is toch vooral de wapens en vooral hun originaliteit die bijblijven.
In het kort: aangenaam verrassend.
Geplaatst op 01/08/2017
Citeren
