Weet je, als ik één van mijn manga-bestellingen binnen krijg, dan weet ik op voorhand dat het anders zal zijn dan bij een gewone strip. En dat was in het begin wel even aanpassen: een dikker boek zonder echt een graphic novel te zijn, de cover die op de achterkant staat en je kan best vanachter beginnen te lezen want daar is het begin enzovoort. Manga is niet te vergelijken met Europese strips, maar net daardoor kan manga ook zaken die we hier niet zo vlug zouden zien. Om dan te horen dat we een uitgeverij hebben die manga gaat uitgeven in het Nederlands en van 'lokaal' talent.. ik sta op de voorste rij.
Het eerste dat opvalt is dat dit dunne boekjes zijn. Meteen wordt mijn verwachtingspatroon al onderuit gehaald. Dit moet ook helemaal niet van achter naar voor gelezen worden. Dit ziet er uit als een gewone strip.. toch even de verwachtingen bijstellen.
Run run - a sukeban story- is een verhaal dat zich afspeelt in Japan. Een sukeban is een benaming voor de leidster van een meisjesbende en hierbij is de bende echt wel eentje dat criminele feiten pleegt. Hitomi komt vrij en wordt buiten de vrouwengevangenis opgewacht door haar vrienden... medeleden van haar bende is een betere omschrijving. Ze kunnen het niet laten om meteen aan de slag te gaan en wraak te nemen. Alleen heeft de desbetreffende yakuzaleider dat niet zo graag en zo wordt de jacht geopend op het drietal. Dat is echter niet alles, want een andere meidenbende duldt Hitomi en haar bende niet op hun straten. Er is verrassend veel verhaal in wat op het eerste zicht een dunne manga leek te zijn. Het zit boordevol actie, weet toch steeds een twist aan het verhaal te geven en houdt de vaart er geweldig in.
De tekenstijl is op zijn manga's: overdreven bewegingen en reacties, grote ogen, dynamische pagina's door hun flexibele opbouw en door de snelheidslijnen, ... Het is er allemaal. Dit ademt manga van begin tot einde en heb ik zeer graag gelezen.
Wilde haren gaat dan weer over iets heel anders: Julie wordt ontslagen en moet op zoek naar een nieuwe job. Dat gaat niet vaan een leien dakje en dat zet langzaamaan druk op al haar relaties. Maar de chaos blijkt een medische reden te hebben. We zien hier een situatie uit de hand lopen zonder dat het hoofdpersonage er grip lijkt op te krijgen. De ziekte die pas later onthuld wordt, lijkt er op te wijzen dat we mee dienen te stappen in de voetsporen van Julie. Maar de evolutie is te snel voor mij om mee te zijn. Ik had hier liever gezien dat er meer ruimte en tijd werd besteed aan de langzame ontsporing. Dit blijft door de snelheid in het verhaal vooral bevreemdend. Jammer, want een paar pagina's meer en een tragere opbouw hadden me met gemak wel meegekregen, vermoed ik.
Ook hier zien we de manga-manier van tekenen naar voor komen, maar het is zachter. Er wordt meer gewerkt met vaste pagina-indelingen en de gezichtsuitdrukkingen zijn een tikkeltje minder expressief. Echter doordat de achtergronden hier minder gedetailleerd zijn, blijft de impact van de gevoelens zeer duidelijk leesbaar. Dit zorgt er echter ook voor dat de snelheid van het verhaal niet getemperd wordt.
In het kort: Blij dat manga terug is.. laat deze uitgeverij maar doen, ik ben benieuwd naar de volgende lichting.
Geplaatst op 22/07/2017
Citeren
