De Onthoofde Arenden is momenteel 1 van de langst lopende reeksen in het stripwereldje. In het Frans startte de reeks al in 1986, met de vertaling werd 3 jaar later begonnen. Terwijl de reeks met een gestaag tempo bleef verschijnen en we in het Frans al aan album 27 zitten, werd het geduld van de Nederlandstalige lezer tussen 1991 en 2003 op de proef gesteld. Op 2 jaar tijd voerde Uitgeverij Talent een inhaalbeweging uit met 6 albums. Maar ook toen viel het weer stil, tot in 2011 Daedalus de volgende albums publiceerde.
De ridderreeks kan ietwat artificieel worden opgedeeld in verschillende cycli, waarbij er altijd wel wat elementen van de vorige verhalen worden gebruikt als basis van een nieuw plot.
In album 22 ontpopt Sigwald zich tot het nieuwe hoofdpersonage, nadat hij in de vorige delen steeds meer op de voorgrond trad. Hij achtervolgt de groep rond Al Mansour, die zijn vader Hugo heeft ontvoerd. Iedereen zoekt het kistje met daarin de hand van de profeet, maar Sigwald heeft een voorsprong door zijn verbond met Clothilde.
Zoals wel meer ridderverhalen zit er een queeste aan te komen met een behoorlijke portie avontuur en steeds wisselende kansen. Michel Pierret, die zowel voor het scenario als het grafische luik tekende, schuwt moord en doodslag niet, een verkrachting links en rechts kan er dan ook nog wel bij.
Er wordt wat afgevochten, maar waar je dynamiek verwacht oogt het toch allemaal wat statisch. De figuren lijken te poseren in een bevroren toestand. Bovendien ziet alles er wat te piekfijn uit, van kledij tot interieur. Dat wordt zelfs doorgetrokken naar de gezichten: iedereen is fris gewassen en geschoren, zelfs Hugo na enkele dagen gevangenschap. Zijn litteken lijkt ook weggesmolten.
In het verhaal wordt ook een nieuw personage geïntroduceerd. Elooi is een pienter knaapje dat zich ontpopt tot vindingrijke schildknaap van Sigwald. De klassieke soap-truc: nieuwe personages introduceren die dan op een gegeven moment de fakkel overnemen, af en toe iemand uit het scenario schrijven om dan onverwacht te herintroduceren; strips hebben ook veel gemeen met het kleine scherm...
Het verhaal zelf is deze keer wat mager. De cyclus die draait rond de hand van de profeet en de wraak van Al Mansour is hiermee afgerond. Het was niet de meest boeiende uit dit ridderepos. Zowel de setting als de personages kwamen weinig realistisch over. De plotwendingen zijn wat overdreven.
30 jaar na het verschijnen van het eerste album in het Frans lijkt deze reeks zijn houdbaarheidsdatum overschreden te hebben. Het einde van een verhaalcyclus is echter ook de kans op een nieuw begin, nu met Sigwald en Elooi als voornaamste protagonisten. Er zijn alvast nog 5 te vertalen albums, hopelijk terug met een hoger niveau!
Geplaatst op 30/06/2017
Citeren
