Romain Hugault is mischien wel het uithangbord van de hedendaagse viegtuigstrip. Met reeksen als Angel Wings, Nachtuil of Edelweiss maakte hij naam door de prachtige manier waarop hij vliegtuigen in beeld brengt, telkens vanuit een andere hoek. Hierbij heeft hij oog voor de kleinste details.
Een dergelijke benadering verraadt niets minder dan een passie. Liefde voor vliegtuigen werd hem met de paplepel ingegeven en zelf is hij al sinds zijn 17e piloot. Van je passie je beroep maken, het is weinigen gegeven.
Van de hand van Hugault verscheen bij Silvester een heruitgave van De laatste vlucht. Hierin worden 4 piloten gevolgd op hun, jawel, laatste vlucht. Een Japanse kamikazepiloot is in zijn verhaal verbonden met de Amerikaanse held uit het tweede verhaal, terwijl ook de Duitse expert en de voor de Russen vechtende Fransman een band blijken te hebben.
Door zijn hoofdpersonages in 4 verschillende legers te plaatsen krijgen we ook telkens een andere setting: Hugault kan zich uitleven in het tekenen van telkens een ander vliegtuig, dat zich ook telkens in een volledig andere omgeving bevindt: de Stille Zuidzee, Normandië, boven het Duitse rijk en in de Russische winter.
http://a406.idata.over-blog.com/2/31/65/89/Bd--sur-les-avions/Dernier-envol-Planche-1.jpgAlbums van Hugault worden gekenmerkt door vrij weinig plaatjes op een pagina. In geen enkele tekening is er een overdaad aan details op de achtergrond, terwijl die toch telkens voldoende is uitgewerkt waar dit relevant is. Zo blijft de aandacht bij de actie. En die is fraai in beeld gebracht.
Maar in de korte verhalen doet Hugault meer dan zijn tekentalent voor vliegtuigen demonstreren. Samen met co-scenarist Régis Hautière slaagt hij erin de 4 piloten, nog jonge mannen, een gezicht te geven en hen te portretteren met hun dromen, angsten en overpeinzingen. De verhalen zijn kort, elk een tiental pagina's, waardoor Hugault meteen tot de kern van de zaak moet komen en daar zeer goed in slaagt. Geen pathetisch heroïsme, ofschoon alle 4 de piloten op hun manier helden zijn.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/dernierenvolp.jpgHugault maakte dit album op zeer jonge leeftijd in 2005, hij was toen een twintiger. Dat is bijzonder jong om al die kwaliteit te leveren. De tekeningen hebben nog niet de maturiteit die je oa in Angel Wings wel aantreft, maar dat hij boordevol talent zit was toen al duidelijk.
