http://i66.tinypic.com/28tgglf.png"L'île du diable / Duivelseiland" is het 2e en laatste deel uit het tweeluik "Mysterie in de Pacifc" (cyclus 2).
Jean-Michel Arroyo is de tekenaar en het duo Fréderic Zumbiehl en Fréderic Marniquet hebben het scenario geschreven. Ketty Formaggio heeft ditmaal alleen de cover ingekleurd en Francis Bergèse's zoon Frédéric heeft de 46 pagina's ingekleurd.
Dit 4e album (een 600 grams hardcover op formaat 32 x 1,3 x 24,2 cm.) is zowel los verkrijgbaar als met een opbergcassette voor ook 1e deel en met 10 ex-libris (formaat 23,9 x 14,7 cm., kleur: sephia). Naast het kleurenalbum is er ook een zwart/wit uitgave met 1 gesigneerde ex-libris in een oplage van 800 exemplaren.
De Nederlandse vertaling (softcover) verschijnt op kleiner formaat op
2 augustus 2017.
Na "Les Oiseaux Noirs / Blackbirds" in januari, is dit het tweede Buck Danny album van dit jaar. In juli volgt Buck Danny l'Intégrale deel 12, in oktober "Operatie Checkmate" en in november "Vostok antwoordt niet meer". "Blackbirds" en "Operatie Checkmate" verschijnen ter viering van 70 jaar Buck Danny dit jaar.
http://i65.tinypic.com/1zybslk.jpgDe opbergcassette voor Buck Danny Classic deel 3 en 4 plus 10 ex-libris (Slim Holden en Lady X zijn met jaren 60 jets getekend, vermoedelijk vooruitlopend op cyclus 3)Het is nog steeds september 1945. Buck Danny was na een noodweer met zijn P-47 Thunderbolt neergestort in de Pacific en vervolgens aangespoeld op Duivels-eiland (zie deel 1). Hij moet nu zien te overleven in de jungle aldaar. Op dit eiland blijkt een Britse professor te wonen en is er ook een geheime basis van de Japanners en Nazi's. De Chinese spionnen
Miss Lee en vooral
Mo Choung-Young spelen een belangrijke rol in het complot om San Francisco aan te vallen met een atoombom uit een gekaapte B-29 en daarnaast de V.S. te besmetten met antrax. Buck Danny probeert met assistentie van Jerry Tumbler en Sonny Tuckson dit te voorkomen.
http://i65.tinypic.com/2gv6cjs.jpgDe eerste 30 pagina's van dit album spelen zich af op Duivelseiland en daarna verplaatsen de activiteiten zich al snel naar San Francisco. Aangezien er dan nog 16 pagina's resteren, buitelen de gebeurtenissen zich over elkaar heen en maakt dit gedeelte van het verhaal een wat afgeraffelde indruk, of er pagina's ontbreken, wat meteen ook wat vragen oproept. Miss Lee is dan wel met veel tam-tam in het eerste deel uit een Chinese gevangenis bevrijd en velen sneuvelden daarbij, maar ze heeft in deze 2e cyclus uiteindelijk amper wat te doen: in eerste deel officier Baker doden en in dit tweede deel Buck een injectie geven. Moesten daarom zo velen tijdens haar bevrijding gedood worden?! Verder vreemd, dat, nadat op het eiland de Japanners Buck Danny en zijn kameraden (te weten Jerry Tumbler, Sonny Tuckson, de Britse professor, de gevangen genomen B-29 piloten en enige inboorlingen) met handgranaten bestookt hebben, de enige overlevenden Buck, Jerry en Sonny blijken te zijn en ze zijn ook nog ongedeerd. Dit onsterfelijke trio bekommert zich vervolgens totaal niet om hun eventueel gedode of gewonde kameraden, maar gaat meteen op zoek naar een reddingsvliegtuig. Tja, en die Britse professor, die al sedert 1935 geïsoleerd woont op Duivelseiland, blijkt zeer goed op de hoogte van de markeringen op de militaire toestellen. Waarom ? Hoe? Via Internet? De Ohka MXY-7 is een raket, vergelijkbaar met de Duitse V-1, maar Mo Choung-Young vliegt hier mee als zijnde het een Spitfire... En hoe kan die zeer grote Fugaku G10N1 bommenwerper opgestegen zijn van het kleine strand van Duivelseiland? Onlogisch is, nadat Buck en zijn 2 vrienden in San Francisco uiteindelijk hun missie moeten klaren, ze vervolgens weer terugvliegen naar Duivelseiland om alsnog gedecoreerd te worden door generaal McArthur (zie ook 1e deel van dit tweeluik), die daarvoor uit Tokyo moet komen. Na deze decoratie zal het trouwe trio alsnog weer naar de V.S. moeten vliegen wat toch hun uiteidelijk doel was na beindiging van WO-II (zie mede de laatste pagina van deel 6 en 1e pagina deel 7 uit de hoofdreeks). Die decoratie had ook in McArthurs hoofdkwartier in Tokyo of voor de hand liggend namens hem in Frisco plaats kunnen vinden.
Verder opvallend, dat dit het eerste verhaal in de inmiddels 60 delen omvattende Buck Danny reeks is, waarin Jerry Tumbler niet rookt. Maar de focus in dit tweeluik ligt ook behoorlijk op Buck en Sonny. Op de opbergcassette cover lijkt Jerry er op laatste moment nog tussen getekend.
http://i63.tinypic.com/2dqpnnt.pngToestellen in dit album zijn o.a. P-47 Thunderbolt, Catalina PBY, B-29, Nakajima G10N1 Fugaku, P-51D Mustang, MXY-7 Ohka.
Het albumcover ontwerp:
http://i67.tinypic.com/24b58xu.jpgEchter, de Golden Gate Brug heeft rechts geen bevaarbare boog, maar loopt er een weg onderdoor; beide schepen zijn op ramkoers en de vleugels van de Fugaku G10N1 zijn a-symmetrisch getekend (zie o.a. locatie
Japanse markeringen). De route van deze Japanse bommenwerper is t.o.v. de Golden Gate brug, dat ie rechtsomkeert gemaakt heeft, dat zou echter in strijd met zijn missie zijn. Maar uiteindelijk komt deze scène helemaal niet in dit verhaal voor, omdat de bommenwerper wordt neergehaald nog voor het San Francisco bereikt heeft!
Om niet het hele scenario prijs te geven kan wel geconcludeerd worden, dat dit tweeluik eigenlijk een drieluik had moeten zijn, dan waren diverse zaken na het Duivelseiland gebeuren beter uitgewerkt geweest. Wat ook niet meewerkt is het voor de tweede keer matige tekenwerk van Jean-Michel Arroyo. Veel grotere tekeningen zijn niet gedetailleerd, de anatomie der personages klopt niet altijd en vooral de gezichtsexpressies zijn veel minder uitgewerkt dan in de eerste 2 delen uit deze spin-off reeks. Sonny Tuckson heeft plots flaporen gekregen, diens M3A1 Grease Gun (zie hieronder) is veel te groot getekend, de secundaire personages zijn kinderlijk getekend, etc. Arroyo lijkt te weinig tijd te hebben om naast de vliegtuigen de decors en ook de personages goed te tekenen, waar vermoedelijk de meeste tijd in gaat zitten. Vind de gezichten nu vaak te karikaturaal. Arroyo kan het best, zie ook die 10 ex-libris.
http://i67.tinypic.com/15x7a4i.jpgQua inkleuring vind ik dit keer de avondscènes te donker, waardoor veel details wegvallen, zeker straks op het kleinere Nederlandstalige albumformaat. Van 2 inkleurders aan 1 tweeluik is gelukkig niets te merken (Ketty Formaggio heeft immers het 1e deel ingekleurd).
http://i66.tinypic.com/16i7fdg.pngEnkele pagina's uit "L'île du diable / Duivelseiland" zijn hier te zien:
Dupuis. In Spirou is ditmaal geen pré-publicatie verschenen.
Arroyo gaat echter wel door met de Buck Danny Classic reeks. Hij zou aanvankelijk met scenarist Pierre Christin aan een jaren 50 thriller
oneshot beginnen (
bron). Het volgende tweeluik speelt zich af in het Europa van 1961 en wel ten tijde van de Koude Oorlog, met als "special-guests"
Lady X , captain
Slim Holden en het Russische verkenningsvliegtuig Tsybin RSR. Het vijfde album, wat in juni 2018 verschijnt, zal "Opération Rideau de fer / Operatie IJzeren Gordijn" gaan heten. Een avontuur tussen deel 28 en 29 van de hoofdreeks.
Arroyo toont hier alvast de hoofdpersonages uit deze derde cyclus:
http://i68.tinypic.com/5trv4p.jpgHopelijk is het tekenwerk van de derde cyclus minstens weer op het niveau van de eerste cyclus. Van deze tweede cyclus vind ik dat toch een minpunt. En dan graag een echt nieuw scenario. Met 2 scenaristen, zoals met dit tweeluik, moet dat toch mogelijk zijn. Het stelen van een atoombom kennen we al uit de delen 34 en 41 van de hoofdreeks, maar verder is dit een aardig avonturenverhaal geworden en is zelfs zonder die flauwe grappen rondom Sonny Tuckson. Mooi is ook die opbergcassette, met een prachtige cover-art en 10 goedgetekende ex-libris.
N.B.
- De hoofdpersonages uit tweeluik "Mysterie in de Pacifc": Buck Danny, Miss Lee, Mo Choung-Young, Jerry Tumbler, Sonny Tuckson, generaal Heßler:
http://i67.tinypic.com/doqjo0.jpg- Buck Danny in 1945 (1 van de 10 ex-libris uit de opbergcassette):
https://s15.postimg.org/w7ixye5bv/BDC_E-_L_2017_2_USAAF.jpgOp het overlevingsvest staat "USAF" (links), maar dat moet natuurlijk "USAAF" zijn. Eerst op 18 september 1947 werd USAAF gewijzigd in USAF.
