Stripauteurs, ze hebben het niet onder de markt. Hoe ga je, om maar iets te zeggen, de reeks noemen waar je zo lang aan werkt? Voor de hand liggende oplossingen zijn er wel, zoals de naam van het hoofdpersonage, maar dat is vaak nogal banaal en eigenlijk weet je dan als lezer ook niet echt wat je te wachten staat.
Ragebol is zo een voorbeeld waar wie het niet kent ook geen benul heeft van wat er te wachten staat.
Een
omschrijving van het onderwerp is ook een mogelijkheid. Spitsvondiger wordt het wanneer je pas op het
einde van het verhaal snapt waar de titel op slaat.
Heel af en toe dekt de titel ook de lading. Dat is het geval bij
Sabels en galjoenen: er wordt wat afgesabeld terwijl galjoenen en andere vaartuigen ook een rol spelen. En toch is deze reeks geen klassiek mantel- en degenverhaal of piratenstrip.
Om te beginnen zijn de hoofdpersonages van diverse pluimage. Nu ja, pluimen hebben ze niet meteen, maar een vos, een wolf en een konijn zijn niet bepaald voor de hand liggend. Een dierenstrip is het dan ook weer niet, want gewone mensen doen eveneens mee. Het is 1 van de weinige strips waar dieren en mensen naast en met elkaar functioneren, op een menselijke manier.
Dieren en mensen beleven een avontuur met heel veel fantastische elementen, waaronder een reis naar de maan. Daar gaat het avontuur verder en komen we naast excentrieke figuren ook wandelende huizen tegen, die een stad telkens een nieuw uitzicht geven.
Deze reeks wordt gekenmerkt door een boeiend verhaal doorspekt met fijne, maar absurde humor. Er zijn talloze verwijzingen naar literatuur, film of geschiedenis. Zo is er op de maan ene Jan zonder land, een duidelijke verwijzing naar een Engelse koning (begin 13e eeuw) die zich echter gedraagt en ook wat fysionomie heeft van de Franse Lodewijk XIV enkele eeuwen later. Dat de maankoning zich dan als zonnekoning presenteert is het soort humor die overal in deze reeks voor blijft komen. De mix van periodes uit de geschiedenis wordt benadrukt doordat het leger van Jan er midden twintigste eeuws militaristisch-fascistisch uitziet en er zelfs een boekenverbranding gesuggereerd wordt.
Een deel van de grappen merk je niet meteen op, maar pas bij een herlezing van de hele reeks. Zo was het me ontgaan dat de namen van de helpers van de Wapenmeester, die geïnspireerd is op Cyrano de Bergerac, de Cadetten van de Maan, namen hebben als Colijn, Aldrin en Sterke Arm. Apollo 11 is heel dicht in de buurt...
Andere running gag is hoe telkens de oerdomme piraten zwaar filosofische uitspraken doen. In dit album debiteren ze zowaar Sartre met stukken uit L'être et le néant.
Ook de namen van hoofdpersonages zijn met een knipoog te lezen. Terwijl de vos naar de naam Don Raynal van Maupertuis luistert, worden wij aan Reynaert de vos herinnerd. Dat verhaal is gebaseerd op Ysengrimus, en laat de naam van de wolf nu Villalobos y Sangrin zijn, wat fonetisch nauw aansluit bij Isengrim.
Het lijkt allemaal vergezocht en overdreven, maar dit verhaal blijft nu al 9 albums lang boeiend en onderhoudend. Hoe meer grappen of verwijzingen je ontdekt, hoe aangenamer je het zal vinden. Dit meesterlijke scenario is van de hand van Alain Ayroles.
Het tekenwerk is van de hand van Jean_Luc Masbou. Zijn personages lijken van vlees en bloed met echte emoties. Ook de decors zijn prachtig uitgewerkt.
Deze reeks dateert oorspronkelijk uit het midden van de jaren negentig. In die periode zagen er wel meer reeksen in het Frans het daglicht, met een speciale soort van humor. Denk ook aan
Lanfeust van de hand van Arleston, of
Het narrenschip dat nu ook weer in vertaling verschijnt.
De hoofdreeks van Sabels en galjoenen omvat 10 delen, laten we hopen dat Arboris niet talmt om het afrondende album te laten verschijnen. Naderhand verscheen er nog een prequel, bestaande uit 2 albums.
Sabels en galjoenen is een reeks waarvan je gniffelend kan genieten en waar het herlezen nooit een opgave is!
