Het overkomt ons allemaal en we doen het evengoed: voor de televisie zitten, naar het nieuws kijken, een ramp zien, tegen elkaar vertellen hoe verschrikkelijk dit wel is (zie die arme kindjes, en die gebouwen, ocharme dienen hond, konden we hier maar iets aan doen, maar ja, het is allemaal zo ver van hier), de tv uitzetten en gaan slapen om de volgende dag met goede moed aan te vatten, niet meer denkend aan dat fait-divers van het nieuws gisteren.
https://www.livressedesmots.com/wp-content/uploads/2016/08/Ladoption-Zidrou-Monin-une.jpgMaar stel dat die zware ramp als een lief klein meisje naar je toekomt? Dat de ver-van-mijn-bed-show plots aan je deur staat? Wat doe je dan?
Wel dat overkomt de bejaarde Gabriël en zijn echtgenote. Op een avond kijken ze naar het nieuws en de ramp in Arequipa, Peru wordt breed uitgesmeerd over het scherm. 8,4 op de schaal van Richter, 37.559 slachtoffers en heel de stad in puin. Alain, zoon van Gabriël, en zijn vrouw Lynette hebben een klein Peruaans weeskindje aangenomen dat beide ouders verloren was. Iedereen zijn leven op zijn kop maar de kleine vierjarige Qinaya is door iedereen direct opgenomen in het gezin en de vriendenkring.
Iedereen? Neen, Gabriël heeft het moeilijk met het feit dat twee mensen, dik in de veertig, nog zo een kleine meid opvangen maar vooral met het feit dat hij nu grootvader is geworden en zich ook zo moet gedragen ondanks dat hij als vader nooit de tijd nam voor zijn eigen familie. De eerste contacten tussen Gabriël en Qinaya zijn dus meer het aftasten van elkaar zonder direct de ziel bloot te leggen. Maar dat vierjarig mormel krijgt zelf het hart van een oude knorpot aan het smelten.
Want: "Liefde kan je niet stelen. Liefde kan je niet kopen. Liefde moet je verdienen"
http://bdzoom.com/wp-content/uploads/2016/05/L’Adoption-15.jpgBij Zidrou denk ik vaak dat je het gehad hebt, maar toch niet. Hij blijft origineel uit de hoek komen. Met De adoptie toont hij zijn meesterschap in het bespelen van de gevoelige snaar en ook al weet je dat Gabriël en Qinaya elkaar vroeg of laat zullen vinden, het is de manier van het vertellen die zo aanspreekt. Zidrou kan een verhaal vertellen zodat je gekluisterd blijft aan het verhaal. Met wat simpele woorden bij een veelzeggende tekening van Monin kan je meer vertellen dan in tien pagina's van een roman. Combinatie tekening-verhaal, het is dat wat een strip een strip maakt. Wat je in een prent kan steken, dat visuele samen met de tekst maakt tot wat een striplezer aantrekt tot lezen.
Het moet dus niet meer gezegd worden: ik ben wild van dit verhaal, van de tekeningen, de entourage en vooral van de cliffhanger die veelbelovend is voor het tweede deel.
In mijn persoonlijke top tien van 2017? Denk het wel!
http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Previews/Saga-Uitgaven/Adoptie-1/Adoptie-1-PL-33.jpg
