stripINFO.be Forum - UGC

Seton 1: Lobo, le roi des loups

Het verhaal, kort samengevat: Ernest Thompson Seton, die zichzelf graag afschilder als naturalist, krijgt de opdracht om in een Amerikaans dorp de jacht te openen op een Wolf.
Niet zomaar een wolf, maar één die de handel en wandel van mensen aanvoelt. Lobo is zijn naam of ook wel eens "the King" genoemd. Hij is, samen met zijn roedel, de schrik van de streek. Bloeddorstig als ze zijn moorden ze niet alleen om te eten. De beste delen van schapen, geiten, koeien en ander vee eten ze op, de rest laten ze liggen. De "farmers" hebben reeds meerdere mensen onder de arm genomen om Lobo en zijn gevolg te verdelgen, maar niets helpt.
En hier komt Seton dus op de proppen. Alles wordt geprobeerd, maar niets helpt. Vergiftigd vlees wordt door Lobo onder geplast om Seton duidelijk te maken dat zijn plan niet is gelukt. Vallen worden terug opgegraven door Lobo en onaangeroerd of door er stenen op te katapulteren ze te laten dichtklappen. Lobo is dus geen gewone wolf en wordt door Seton als een evenwaardige tegenstander aanzien.
Maar hoe krijgt men die wolf dan wel te pakken? Zal het Seton lukken? welke "mensonwaardige" trucs moeten er uit de trukendoos komen? En wie zal et uiteindelijk het onderspit delven of opgeven?

Het gevoel dat dit boek me bezorgde:
Het boek is een roman in stripverhaal. Een schitterend epos zoals je ze in feite te weinig tegenkomt. En dan wil ik het nog niet hebben over de schitterende tekeningen. De manier waarop mens, dier en natuur in beeld worden gebracht is fenomenaal. De strip, die toch een 282 pagina's bedraagt, is op geen enkel moment saai of langdradig. De tekeningen trekken je mee in de weidse natuur van het Amerika in de 19de eeuw.

Een traan moest zo nu en dan eens weggeveegd worden. Het verhaal is zo meeslepend en op sommige momenten zo in en in droevig....

De strijd die geleverd wordt tussen twee evenwaardige tegenstanders is de rode draad door het hele verhaal. Wat de ene opbouwt breekt de ander af. De inventiviteit van de mens tegenover het instinct van het dier.

Ik wens de afloop niet te vertellen, maar het plot (enfin, plot. Dit bevat zowat de laatste 100 pagina's ;-) ) bevat zo een plotse wending en zit zo vol verrassingen...

Kortom: het was lange tijd geleden dat ik nog eens het gevoel van echte voldoening had na het lezen van een strip. De vorige maal moet bij "Een deken van sneeuw" geweest zijn.

Aanrader dus, maar tot op dit ogenblik alleen nog maar in het Frans. Reden te meer om jullie Frans wat bij te schaven. :D

Bedankt voor je recensie; ik voel me nu niet meer zo alleen.

Na jouw tekst gelezen te hebben kreeg ik zin om 'Seton 1' direct aan te schaffen, maar de taal is hier een struikelblok.
Zo'n kleine 60 jaar geleden kwam er een Waal bij ons thuis logeren, die als ambtenaar verplicht was ergens goed Nederlands op te doen. Ik weet niet hoe een en ander precies in elkaar stak, maar ettelijke jaren na die gebeurtenis kwamen er vrij regelmatig Franssprekende Belgen bij ons om Nederlands te leren. Ik deed dapper mee en in die tijd sprak ik een aardig mondje Frans. Helaas dat is lang geleden. Ik ben bang dat juist strips niet het geëigende middel zijn om een taal op te halen.

Daar ben ik het helaas mee eens. Ik praat/lees wel min of meer regelmatig frans voor mijn werk, maar mijn vocabulaire is dan ook beperkt tot wat met mijn werk te maken heeft.
Ik had laatst nog de 3 afleveringen van "l'Etrangleur" gekocht met "Le Labyrinthe infernal". Heb het toch na deel 1 opgegeven en het verhaal nu in het nederlands gelezen. Vooral de slissende Léon, en het gebruikte lettertype hebben me de das om gedaan.
Bij fantasy en science fiction zijn het dan weer de neologismen die het (te) moeilijk maken om de betekenis van onbekende woorden uit de kontekst af te leiden.
Voor mij dient een eerste lezing toch redelijk vlot te verlopen, geconcentreerd op het verhaal en hoe dat verteld wordt in tekst en tekeningen.
Al lijkt het me dat strips toch ook wel goed gebruik kunnen worden om frans te leren. Ik herinner me nog dat ik in de jaren zeventig de franstalige versies van guust ging opzoeken, omdat de nderlandse versies - voornamelijk van de "redactionele" guust bijdragen ( die eigenlijk bestonden uit tekst met illustraties ) - vaak onbegrijpelijk werden door de nauwelijks te vertalen woordspelingen. Je had toen ook vaak ergens in een hoekje van robbedoes "zeg niet ... maar wel ..." die helemaal onbegrijpelijk waren in het nederlands. Die probeerde ik dan maar in het frans, en als het niet lukte met een woordenboek ging ik het aan mijn leraar frans vragen. Maar dan had je natuurlijk al een vertaling om van te vertrekken ....

Persoonlijk vind ik dat manga's zich perfect lenen tot het terug opnemen van een taal. De meeste manga's zijn qua taalgebruik vrij "beperkt" als ik me zo mag uitdrukken. Een serie als 'monster", "Death Note" en "Seton" zijn heel gemakkelijk te lezen in het Frans. Wat niet altijd kan gezegd worden van reguliere strips. Een strip al "Des capes et des crocs" of 'Le Corbeau" bijvoorbeeld, zou ik sterk afraden om als beginnende Frans-lezer ter hand te nemen.

Ondertussen de rest van de reeks ook aangeschaft en ze blijft boeien. Telkenmaal met een ander opgejaagd dier, maar steeds weer vol emotie en spanning.

Getver, ben ik blij dat de manga tot ons apenland is doorgedrongen. 8)

mm, een interessante topic, die ik nog niet gezien had.

Strips is een heel goed middel om een andere taal te leren.
Persoonlijk heb ik leren lezen met strips en heb ik Frans geleerd door naar Franse tekenfilms te kijken vanaf mijn zevende levensjaar. Ook al ken je geen gebenedijd woord, toch begin je de taal na een tijdje te verstaan (als kind, dan leer je natuurlijk veel sneller).
En dankzij Asterix, Boucq en vele anderen kan je een enorme woordenschat opdoen.
Tardi zou ik wel mijden als je onvoldoende Frans spreekt, die gebruikt soms echt bargoens. En Moebius/Jodorowsky met hun gelal in de Incal...