Twee ouderloze tieners wonen bij hun voogt genaamd Key. Hun moeder leeft nog maar bezoekt hen maar eens per jaar. Op de avond voor haar bezoek, besluiten de jongeren toch maar naar een feestje te gaan, ook al mochten ze niet. Ze haasten zich om tijdig thuis te zijn, maar komen alsnog te laat... en dat is hun redding.
Bloodline is gemaakt door Ange en Varanda. Inmiddels zijn dat klinkende namen in het wereldje, maar toen ze deze strip begonnen waren het nog nobele onbekenden. Vooral aan het tekenwerk kan je dit merken. Varanda kiest een duidelijke, zeer eigen stijl waarin zwartpartijen en schaduw een belangrijke rol geven. Dat werkt goed voor dit verhaal, maar vooral in 't eerste deel zie je dat hij nog wat evaring mist.
Over de loop van de eerste 3 albums zie je zijn techniek verbeteren en verfijnen en deel drie is dan ook behoorlijk geslaagd op het vlak van tekenwerk.
Zelf heb ik dat wel graag, albums of reeksen waarin je de tekenaar ziet evolueren, dat geeft je meer respect voor het vak. Ervaren tekenaars laten het vaak makkelijk lijken, maar er gaat behoorlijk veel oefenwerk aan vooraf, en dat zie je in deze albums zonder dat het teveel stoort.
Het verhaal begint en gaat meteen zeer duidelijk een bepaalde richting uit. Op zich niet bijzonder, maar wel vakwerk. Deel twee bouwt mooi voort op het inleidende eerste deel. Deel drie gaat nog een stapje verder en komt met enkele zeer geslaagde en eerder verrassende plotwendingen. Met tekenwerk en een verhaal die samen verbeteren, zat de reeks duidelijk in de lift.
Na het derde album beslisten de auteurs om tussendoor even wat andere dingen te maken, namelijk
De orde van de drakenridders en
Verloren paradijs. Het was dus enkele jaren wachten op de afsluiter. Omdat Varanda het inmiddels te druk had met de andere projecten, werd hij bijgestaan door nieuwkomer Valton. Op zich niets op tegen, maar er is een duidelijke stijlbreuk met de vorige albums.
In het begin van het vierde deel is het tekenwerk minder gestyleerd dan in de voorgaande albums. Het is gedetailleerder en vooral realistischer, minder manga geïnspireerd. Ook is het gebruik van zwarte vlakken veel minder nadrukkelijk, wat ik toch wel een gemis vond. Over het album heen zie je echter minder en minder de hand van Varanda en meer en meer een andere slordiger stijl, ik vermoed van Valton. Soms lijkt het wel of het geduld om de plaatjes goed uit te werken ontbrak. Zeer jammer.
Wat echter erger is, is het verhaal. In het begin bouwt het nog even verder op het derde deel, maar plots komt er een ommezwaai. Tal van plotlijnen stoppen plots en worden nooit afgewerkt. Ik zou zelfs zeggen dat geen enkel plot afgewerkt wordt. Ineens wordt er iets in het verhaal gedropt zonder degelijke opbouw en het past helemaal niet in de sfeer van de vorige albums. En het geeft geen antwoorden. Het is zelfs niet duidelijk wat er gebeurd of wat het betekend. Het is gewoon een grote brok bombast die niets met het voorgaande te maken heeft. En dan is het album uit.
Ik stond paf na het herlezen van het laatste deel. Ik was helemaal vergeten hoe dit verhaal eindigde en het slaat nergens op. Het tekenwerk is lui en het verhaal... ze hebben er zich blijkbaar zeer snel van af willen maken. In de laatste paginas doen ze zelfs geen moeite meer om nog dialogen te schrijven. Er gebeurt een hoop dingen die nergens op slaan en gedaan. Ongelofelijk. Ik snap niet dat de uitgever de auteurs niet terug naar de schrijf en tekentafel heeft gestuurd, want de tweede helft van het vierde album is ronduit slecht.
Ik moet zeggen dat ik de sfeer en de tekeningen van de eerste drie delen zeer op prijs stelde maar de afsluiter verpest het boeltje grondig. Bijzonder jammer.
