Dracu! Tsagoë de trucker beleeft zijn nieuwste avontuur ergens in Centraal-Amerika. Hij doet er mee aan een hulpoperatie, tegen het dodelijke virus "Aztekenlach". Wie eraan lijdt, vertoont een monsterlijke grijns en -vooral- aanvallen van een niet te stoppen moordzucht (voor je je laat opnemen: als die moordzucht alleen gericht is tegen je schoonmoeder, gaat het om de onschuldige variant).
Tsagoë ondergaat 54 pagina's lang de ergste martelingen (van een prik in zijn bips, over een oud vrouwtje dat met een bot mes zijn hart probeert te doorsteken, tot uiteindelijk de besmetting met het virus zelf). Ondertussen passeren hier en daar nog wat - alweer knap getekende - vrouwenborsten en voor je het weet, sla je album nummer zes met veel tegenzin dicht. Tegenzin, omdat je verdorie graag nog een paar uurtjes zou verder lezen.
Smolderen verstaat de kunst om een verhaaltje te vertellen. Marini verstaat de kunst om schone ventjes te tekenen. En samen verstaan ze de kunst om albums te maken die nooit vervelen. Ik betrapte er mezelf op dat ik regelmatig naar het paginanummer keek om steeds weer teleurgesteld vast te stellen dat de vaste wet niet werd overtreden: hoe verder je leest in een album, hoe dichter je bij het einde komt. Spijtig.
Bon, de sterretjes dan. We moeten eerlijk zijn: dit is niet het beste album van Gipsy (dat is deel 5: De witte vleugel), maar het komt er toch dichtbij. Vier sterren, dus voor onze favoriete zigeuner op zestien (nou ja, zo kon ik het toch duidelijk tellen op pagina 19) wielen. Dat hij nog lang mag blijven (be)rijden!
Geplaatst op 07/12/2004
Citeren
Weet iemand wat ik van dit maken moet: Tsagoï???
Geplaatst op 30/09/2010
Citeren
