Recensie

Corto Maltese (Casterman - gekleurde versie) 1 De jeugd


Corto Maltese is een van die iconografische stripreeksen. En net zoals die andere iconografische reeks uit de casterman stal, zijn er na het overlijden van Hugo Pratt ook geen nieuwe verhalen meer verschenen. Net zoals van kuifje blijven er echter met de regelmaat van de klok nieuwe versies verschijnen. Zo verschijnen de verhalen nu in een harde kaft op een iets kleiner formaat. Maar doordat het aantal plaatjes per pagina is gehalveerd, worden de tekeningen groter. Daarnaast wordt ieder boek uitgebreid ingeleid door een reisverslag naar de omgeving waar het desbetreffende Corto verhaal zich afspeelt en dit wordt dan opgefleurd met kunstige foto’s.
Eigenlijk verscheen “De jeugd” als een van de laatste verhalen, maar toch wordt het als nummer één in de reeks opgenomen om de chronologie van Cortos leven te respecteren. Dit verhaal is een buitenbeentje in de reeks. Het verscheen als krantenfeuilleton, maar is eigenlijk een onafgewerkt verhaal omdat Pratt problemen kreeg met de uitgever. Maar toch krijg je niet echt de indruk dat het om een onafgewerkt verhaal gaat. Wat wel bizar is, is dat het hoofdpersonage uit de reeks pas in het laatste vijfde van het verhaal voor het eerst in beeld verschijnt. We volgen eigenlijk vooral de bekende Amerikaanse schrijver Jack London, die in het Mantsjoerije van 1905, als oorlogscorrespondent aanwezig is om verslag te doen van de oorlog tussen Rusland en Japan. Hij is het die Raspoetin in contact brengt met Corto Maltese, en zo de basis legt voor hun onderlinge vriendschap. Raspoetin is als deserteur gevlucht en probeert het land te verlaten, ondertussen laat hij een bloederig spoor van lijken achter. Jack London denkt dat Corto hem kan helpen. Als dank probeert Raspoetin Jack op zijn eigen brutale wijze te helpen om aan een op eer beluste Japanse officier te ontsnappen...
De gekende ingrediënten uit een Corto Maltese strip zijn hier natuurlijk ook weer terug te vinden. Corto bevindt zich in een bepaald land/gebied en er wordt veel naar de geschiedenis en de plaatselijke gebruiken verwezen. Daarnaast doen er ook weer enkele bekende koppen uit die tijd mee in het verhaal. Om dit allemaal beter te vatten helpen de uitgebreide dossiers die in de boeken zijn opgenomen wel. Ook de tekenstijl is gekend: veel plaatjes gevuld met koppen en weinig decor. Maar dit doet natuurlijk niets af aan de kwaliteiten van Corto want wie zijn wij om zelfs Umberto Eco tegen te spreken, als hij het heeft over Corto Maltese: “Als ik me wil ontspannen, dan lees ik een essay van Engels. Als ik iets ernstigs wil lezen, dan lees ik Corto Maltese.”



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.