Recensie

Mossad 1 De mol van het Elysee


Met een reeksnaam als Mossad kan het niet anders of je krijgt een spionageverhaal voorgeschoteld, waarbij de Israëlische geheime dienst natuurlijk een grote rol zal spelen. Een groot deel van het eerste deel speelt zich af in Parijs. Dit laat ons direct aan Sisco denken, een andere reeks over een spion dat zich afspeelt in Frankrijk. De tekeningen van Rovero, versterken dit beeld nog wat meer want zijn tekeningen lijken meer op de tekeningen van Legrain in Sisco, dan op zijn eigen tekeningen voor Malone. Het scenario is van Bartoll en schiet meteen stevig uit de startblokken.

Sven Hallenberg, een professor, zit rustig op een terras met zijn geliefde te praten over zijn zoon Yoni, die volgens hem in Israël studeert. Yoni zit echter op dat moment op Malta midden in een vuurgevecht gewikkeld tijdens een opdracht die hij uitvoert als agent voor de Mossad. Hij overleeft het maar wordt door zijn tegenstanders, agenten van de Syrische geheime dienst, meegenomen richting Syrië om hem te ondervragen. Ook in Parijs worden er Israëlische agenten vermoord tijdens een routineklus waarbij ze een adviseur van de Franse president schaduwen. Die adviseur, Ange is zelf een jood en denkt dat hij samenwerkt met de Mossad. Zijn vriendin is echter geen Israëlische agente maar ook een Syrische geheimagente. Ange adviseert de president in verband met een geheime wapenlevering van Rusland aan Iran met Frankrijk en Syrië als tussenpersonen. Ze willen dit doen om de Iraniërs gewilliger te stemmen in verband met hun nucleaire programma. Teheran en Damascus hebben echter hun eigen geheime plannen. Sven is zelf een ex-agent en wordt door de Mossad vriendelijk verzocht om weer in actie te komen om de mysterieuze moorden op te lossen en onderwijl ook zijn zoon terug te vinden.

U leest het al we krijgen een ingewikkeld kluwen voorgeschoteld door Bartoll. Maar toch houdt hij de touwtjes stevig in handen en blijft alles vlot leesbaar en verstaanbaar. Misschien toch nog een minpuntje: Om alles wat realistischer te maken laat Bartoll de personages regelmatig hun eigen taal spreken in korte zinnen, die dan wel onderaan de pagina vertaald worden. Dit helpt wel, maar het mag niet te veel gebruikt worden omdat het toch wel wat de vaart uit het lezen haalt doordat je afwijkt van de gewone leesrichting om de vertaling van die zinnetjes te lezen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.