Recensie

Dubbelmasker 5 De hanen


Een leuke geschiedenisles.

Dufaux is een veelschrijver, maar ik wil dat woord hier niet pejoratief gebruiken. Iemand met zo'n productie (Jessica Blandy, Murena, De Aasgieren, ...), mist soms wel wat originaliteit, maar vakmanschap is ook meesterschap. Hij doet me soms een beetje aan Stephen King denken: het is niet meer verrassend, maar hij weet wel je aandacht vast te houden, het spannend te maken en karakters te maken die je interesseren. Tenminste, dat geldt toch voor de series waar de man zelf nog in geïnteresseerd is. En ik ga er van uit dat Dubbelmasker nog een reeks is waar hij met plezier aan werkt.

Als filmgek heeft deze Belg het beeldend vertellen helemaal onder de knie gekregen, waardoor zijn series lezen als een trein. Als je het dan nog wat overgiet met een vleugje seks, dan krijg je natuurlijk een commerciële topper zoals Jessica Blandy. Voor Dubbelmasker heeft hij geen blote borsten nodig om de aandacht vast te houden. De gimmick is hier de leuke mix tussen fictie en geschiedenis. Dufaux speelt met halve en hele waarheden rond het leven van Napoleon, hij geeft hem zelfs een dubbelganger die de macht heeft in de onderwereld van Parijs. Elk bezitten ze een masker dat hen blijkbaar een soort macht geeft en de waarheid daarrond is de rode draad door de serie.

Het hoofdpersonage van de serie is echter François, een levenslustige oplichter en vrouwengek die wel doet denken aan Giacomo C. Hij wordt door de omstandigheden steeds in moeilijke situaties gebracht waaruit hij wonderwel weet te ontsnappen, maar dikwijls gaat de beloning of de eer naar iemand anders. Dat maakt van hem een underdog waarmee je wel kan sympathiseren.

In “De Hanen” krijgen we een verdere ontwikkeling van de vreemde verbinding tussen de mier (de dubbelganger) en de bij (Napoleon). Dit is dus geen album dat je kan begrijpen zonder de voorafgaande delen te hebben gelezen. Soms mis je dan wel een echte climax, maar een stripscenarist die ruimschoots de tijd neemt om iets te vertellen, is toch ook wel leuk. Hierdoor krijgt het verhaal meer details waardoor je je meer kan inleven in deze geschiedenis.

Luikenaar Martin Jamar is dan wel niet zo'n talentvolle tekenaar als Griffo (Giacomo C.), maar je ziet hem bij elk album nog evolueren, wat op zijn leeftijd (°1959) toch niet vanzelfsprekend is. Waar hij wel in uitblinkt, is de prachtige karakterkoppen die hij zijn personages weet mee te geven.

Tot het derde deel van Dubbelmasker deed Bertrand Denoulet (Niklos Koda, Cassio, Berlijn) de inkleuring. Blijkbaar was Jamar niet tevreden met deze vlakke inkleuring van zijn tekeningen, en vanaf deel vier, Krekeltje, neemt hij het heft zelf in handen. Hij doet het inderdaad veel beter zelf. Terwijl in deel vier het nog wat zoeken is, heeft hij met dit vijfde album een mooie stijl gevonden die wat schilderachtig aandoet. Hij concentreert zich ook minder op elk prentje zelf, maar op een uitgebalanceerde plaat. Uitstekend werk dus.

Dubbelmasker is geen topserie, maar ik heb de hele reeks met plezier herlezen. En voor sommige strips moet dat niet meer zijn dan dat.

ps: Voor de liefhebbers van hebbedingetjes: bij deze eerste druk krijg je een ex-libris cadeau met daarop François en een bevallige jongedame in een doorzichtig kleedje. Toch blote borsten dan. :P



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.