stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Soms als je de cover van een strip ziet, weet je al dat je die graag gaat lezen. Gelukkig is het in Europa nog steeds de gewoonte dat de tekenaar van het verhaal ook de cover maakt, zodat je binnenin krijgt wat op de omslag beloofd wordt. W-E-S-T is zo'n reeks die betoverende covers matcht aan een spectaculaire inhoud.
Tekenaar Christian Rossi is misschien het meest bekend van de western-serie Jim Cutlass die hij reeds vanaf het tweede deel overnam van Jean Giraud. Oudere lezers kennen hem misschien nog van De lotgevallen van Julius Antoine, dat voorgepubliceerd werd in het ter ziele gegane maandblad Titanic (wat wil je, met zo'n naam). Daar liet hij reeds zijn kunnen zien in technische hoogstandjes, gecombineerd met een aangrijpende sfeerschepping. Die stijl heeft hij geperfectioneerd voor de reeks waarvoor hij herinnerd zal worden: W-E-S-T.
De cover laat een man zien, revolver in de ene hand, zadel in de andere, en je weet al meteen dat hij zijn paard heeft doodgereden om daar te zijn. Hij loopt als het ware zijn ondergang tegemoet als je de apocalyptische achtergrond ziet, maar zijn tred is vastberaden. Een dramatische cover die spanning en actie oproept en die zal je dan ook krijgen. Rossi weet als geen andere een lezer in te palmen. Hij doet technisch verbluffende dingen, kijk even naar plaat 10 (pagina 12) waar een postkoets over kop gaat, maar hij weet vooral te bekoren door de sfeer die hij weet op te roepen, zoals in de onderste strook van de plaat er naast (pagina 13), waarin scherpschutter Bishop te horen krijgt dat hij een vriend moet doden. De manier waarop hij het telegram leest, dan zijn hoofd tegen de muur steunt en daarna eenzaam het perron afloopt, doet je als lezer meevoelen met de zware last die hij nu moet torsen.
Het feit dat je zo meeleeft met de karakters in deze X-files-western, is natuurlijk ook voor een groot deel te danken aan het uitstekende werk van de schrijvers. Xavier Dorison deed het al beter dan Jean Van Hamme met XIII Mystery: De Mangoest. Fabien Nury is blijkbaar de liefhebber van het bovennatuurlijke zoals hij al bewees met Necromancy: voodoo in New Orleans.
Ik kan je verzekeren dat je lang in onzekerheid blijft over de uitkomst van het verhaal, waardoor het als een trein uitleest. Enkel spijtig dat Rossi blijkbaar zijn tijd neemt voor elk album, waardoor we lang zullen moeten wachten op nieuwe avonturen van het onwaarschijnlijke team. Langs de andere kant zou ik niet liever willen dan dat alle stripauteurs aan dit ritme zouden werken, als ze dan ook die kwaliteit zouden afleveren.
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.