Recensie

Hauteville House 6 De Tasmaanse duivel


Hauteville House, een titel zoals een andere. Dacht ik. Tot het internet (Wikipedia in het bijzonder) een licht wierp op de duisternis. Hauteville House is een bestaande woning die de bekende Franse dichter-schrijver Victor Hugo (z'n bekendste werk is zonder twijfel Les Misérables) kocht zodat hij niet kon uitgewezen worden van Guernsey. Op dit eiland ten noordwesten van Frankrijk zocht de staatsman zijn toevlucht omdat hij Louis Napoleon (Napoleon III) als verrader van Frankrijk had bestempeld nadat deze een staatsgreep had gepleegd. Vanuit zijn woonst dicht bij het vaderland schreef hij enkele van zijn beste en bekendste werken maar verspreidde hij ook diverse pamfletten tegen Napoleon III. Vanuit deze historische context maakten de auteurs, en dat zijn niet de minste, een beklijvend avontuur.

In het verhaal dient het beroemde huis als uitvalsbasis voor een handvol republikeinse soldaten die de plannen van de keizer om metafysische en occulte wetenschappen in te zetten om zijn rivalen te overheersen, willen verhinderen. Gavroche is in dit deel het hoofdpersonage dat op zoek moet naar enkele artefacten om de wereld voor de keizerlijke overheersing te behoeden.
De auteurs creëerden een wereld anno 1864 die gevuld is met allerlei futuristische voertuigen en werktuigen die met de dan bestaande technologie mogelijk hadden moeten zijn. Jammer genoeg doet het geheel net iets te science-fiction-achtig aan om helemaal geloofwaardig over te komen. Persoonlijk vind ik dat het beter was om het verhaal te situeren in een alternatief heden waar enkele ontwikkelingen niet zijn doorgegaan omwille van een of andere gebeurtenis. Maar goed, dit neemt niet weg dat er knappe en goed-doordachte artefacten te vinden zijn in de reeks.
Ook het verhaal zelf kan bekoren. De auteur Fred Duval (Carmen mc Callum, Uur U,...) neemt veel tijd om het verhaal te vertellen. De actie vliegt je niet om de oren, maar de veelvuldig aanwezige intriges en verhaallijnen zorgen ervoor dat het album niet verveelt.

De gedetailleerde tekeningen van Thierry Gioux zijn knap ingekleurd door Carole Beau. Alle 48 bladzijden zijn een streling voor het oog. Ook aan de historische aspecten is voldoende aandacht besteed. Alleen jammer dat men voor de lucht en de wolken nogal vaak het zelfde (computer)beeld gebruikt, al dan niet gespiegeld. Het kan toch geen overdreven moeite kosten om verschillende plaatjes te gebruiken?

Na het lezen van dit zesde deel heb ik beslist om de reeks in huis te halen, want het rustig voortkabbelende en goed uitgewerkte verhaal brengt eens wat anders. Het is alleen hopen dat het geheel niet teveel gerokken wordt en dat er geen einde in mineur komt.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.