Recensie

Blake en Mortimer 20 De vloek van de dertig zilverlingen - Deel 2


Het nieuwe album van Blake en Mortimer is het afsluitende deel van het tweeluik “De vloek van de dertig zilverlingen”. Het scenario is van Jean Van Hamme.
Na het overlijden van René Sterne tijdens het tekenen van het eerste deel, moest men op zoek naar een nieuwe tekenaar. Dit werd Antoine Aubin, een prille veertiger uit Normandië van wie slechts één ander stripverhaal is verschenen: "Sur la neige" bij Humanoïdes Associés, en dit al in 2004. De tekeningen zijn zeker geen tegenvaller want de stijl van Aubin sluit beter aan bij die van Jacobs dan de tekeningen van Sterne uit het eerste deel.
Mortimer dobberde op het einde van het vorige deel doelloos rond op zee. Hij wordt gered door Blake die met een team commando’s in een watervliegtuig op zoek is naar de Arax, het schip waar de professor van ontsnapte met de hulp van zijn aartsvijand Olrik, maar dit wel in een bootje zonder peddels en proviand. Op de Arax worden professor Markopoulos, zijn dochter Eleni en haar verloofde, de Amerikaanse journalist Jim Radcliff, gevangen gehouden door Olrik en Von Stahl, een echte Nazi die onder een valse naam aan de geallieerden was ontsnapt aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Von Stahl wil het derde rijk laten herleven door gebruik te maken van de magische krachten die hij toeschrijft aan de fameuze dertig zilverlingen, het bloedgeld dat de apostel Judas kreeg om Jezus te verraden.
Naar Blake en Mortimeriaanse normen is er niet zoveel tekst aanwezig, maar in vergelijking met andere stripverhalen is er wel nog veel tekst aanwezig. Die staat de actie niet in de weg. Zo is er al een paar pagina’s na de redding van Mortimer een commando-aanval op de Arax, met een spectaculaire wending. Daarna moet een half herenigde groep (Eleni kon ontsnappen) op zoek naar het graf van de apostel, om zo de zilverlingen te kunnen inruilen voor de vader en de verloofde van Eleni. Het verhaal blijft vlot vooruitgaan en leidt onze helden uiteindelijk naar een grot (wat je al uit de cover kon afleiden).
Ik vind het wel jammer dat Van Hamme een ongeloofwaardige deus ex machina nodig heeft om het verhaal in een definitieve plooi te leggen. Dat zorgt meteen voor een ontevreden gevoel bij het sluiten van het album. Voor de rest was dit een verhaal dat gerust naast de andere Blake en Mortimers mag liggen. Het is echter wel geen absolute topper zoals “Het gele teken”.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.