stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Dit zal waarschijnlijk een recensie worden die tegen schenen zal stampen, maar een recensent moet zijn beeld geven over het verhaal en de tekeningen. Neem het ondertekende dus niet kwalijk en don't shoot the pianist.
Het verhaal begint in een fictieve wereld, Ultrequinox genaamd. Een zeppelin vliegt boven deze stad met daarin de twee factotums Luc en Mathieu. Deze begeleiden een geheimzinnige kist die ze moeten overhandigen aan de burgemeester van de stad. We staan aan de vooravond van het carnaval, dat om de zeven dagen plaatsvindt, waardoor een massa mensen de stad instroomt. Dit feest geeft de deelnemer de mogelijkheid om iets dat hij verloren heeft, terug te vinden. Dit zorgt ervoor dat de vete tussen de burgervader, de generaal en de prediker ten top stijgt. Deze drie vormen het driemanschap van Ultrequinox. De burgemeester wil, aan de hand van de geheimzinnige kist, het carnaval afschaffen en alleenheerser worden over deze wereld. De kist, die Luc en Mathieu de stad hebben binnengesmokkeld, verandert in een gigantische machine die een enorme chaos veroorzaakt. Op een achtergrond van een door overstroming ten onder gaande Ultrequinox kabbelt het verhaal verder.
Dit is het debuut van Daria Schmitt, een jonge scenariste/tekenares en wat betreft de reclame om deze strip wereldkundig te maken is men niets uit de weg gegaan. Hardcover en direct de twee delen die een afgerond verhaal vormen. En niemand minder dan François Schuiten die op de backcover zijn lovende mening geeft over deze strip. Alles om ervoor te zorgen dat je je zou verwachten aan een schitterend verhaal.
Maar laat dit nu zwaar tegenvallen. De tekeningen zijn inderdaad zoals een Schuiten die zou tekenen, alleen dat deze laatste meer detail zou gebruiken. Daar valt dus weinig over te zeggen. Daar ben je voor of niet.
Wat het scenario betreft, dat is een ander paar mouwen. We lopen door het verhaal samen met de twee factotums. Het hele verhaal door heb je de factotum die open staat voor iets nieuws en de andere die in alles gevaar ziet en wil terugkeren naar zijn oude getrouwe taak van beschermer. En met het hele verhaal bedoel ik ook het hele verhaal. Constant zitten die twee tegen elkaar te mekkeren en te lullen over of ze nu al dan niet deze of gene daad zullen doen. Figuren worden dan ook nog eens te pas en te onpas op het voorplan gebracht en die verdwijnen even later weer naar weet ik veel waar. Had deze strip niet in mijn "te recenseren"-folio gezeten, dan had deze waarschijnlijk al na het lezen van een twintigtal pagina's terug in de boekenkast gezet geweest. Soms lijkt het dat deze strip bestemd is voor een jong publiek als je de dialogen en de figuren bekijkt, maar draai je de pagina om dan moet je minstens hogeschool gedaan hebben om de taal en de draad van het verhaal weer op te nemen. Enfin, om kort te zijn: het scenario rammelt langs alle kanten en zorgt dat het verhaal over een totaal denkbeeldige wereld een ware afknapper wordt.
Maar reeds gezegd: het zal vermoedelijk wel aan de recensent liggen.
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.