Recensie

De wind in de woestijn 1 De lokroep van het reizen


Vandaag ga ik jullie vertellen waarom ik eigenlijk begonnen ben met het schrijven van recensies. Soms zijn er momenten waarop je iets ter handen neemt, een persoon ontmoet of iets ziet dat je zo graag wilt delen met de hele wereld dat je het wil uitroepen zodat iedereen het kan horen of zien. Wel, dit is weer zo’n dag. In deze functie van recensent heb ik dus een boek gelezen, jawel een boek, gevuld met tekeningen. Neen, geen strip,manga of comic, daarvoor is het te rijk. Vergeef me mijn bevlieging maar om misschien toch in het geheel van de sfeer van deze site te blijven, zal ik het maar ‘grafische roman’ noemen.

Wat me eerst en vooral opviel was hoe dun deze grafische roman wel is: 32 pagina’s van het normale Europese A4-stripformaat. Eerst dacht ik al dat er een twintigtal pagina’s te weinig waren, wat meer dan standaard is tegenwoordig. Ik dacht nog: zou leuk zijn voor de verzamelaars van rariteiten, maar neen hoor, dit verhaal is inderdaad zo kort. En dat is raar, want toen ik het eindigde had ik het gevoel dat ik een dikke roman had gelezen. Hoe komt dit toch? Wel, laat u maar even meevoeren.

Ik zal het eerst hebben over het grafische gedeelte, of durf ik een beetje te overdrijven en zeggen ‘de kleine meesterwerkjes’? Ja toch? Waarom niet? Elk plaatje is een lust om te zien. Het deed me in eerste instantie, na vijf bladzijden, wat denken aan een andere strip die ik in mijn jeugd had gelezen, een instant flashback van leuke emoties en heel wat jeugdsentiment. Dit soort momenten zijn eerder zeldzaam en dus was ik nog meer geïntrigeerd, temeer daar het eigenlijk kwam door een boek. Elke tekening heeft klare lijnen, veel diepgang, een mooi kleurenpalet, gedetailleerde uitwerking en veelal – maar niet voor alle plaatjes – humor. Maar wat zo goed is, is dat elk plaatje een meer dan waardevolle aanvulling is op de rijke tekst die het verhaal heeft. Het brengt je direct op de plaats van bestemming en je zou bijna durven denken dat je er bij was, of zelf deel was van de beleving.

Op een goudkleurige herfstdag, wanneer de zwaluwen en eenden hun weg naar het zuiden starten, de knaagdieren hun laatste eten verzamelen voor de lange winter, of iemand na een vakantie naar zijn verre huis vertrekt, ontmoet Rat een stoere scheepsrat. Deze vertelt hem hoe mooi zijn leven is geweest, hoe hij rijk geworden is op emotioneel en avontuurlijk gebied. Hij heeft de wereld rondgereisd en deelt dit verhaal. Rat verzinkt in zijn gedachten en wanneer hij opschrikt, ziet hij dat de scheepsrat verdwenen is, enkel een speciale schelp achterlatend.
Onbezorgd, humoristisch en avontuurlijk, dat zijn de drie woorden die ik zou gebruiken als u me vraagt het zo kort mogelijk te samenvatten.

Michel Plessix is een uitstekende kunstenaar. Zijn tekentalent evenaart zijn schrijverstalent en dat doen er hem niet zo veel na. Heb ik me laten leiden door de goede gevoelens die dit boek heeft teweeggebracht? Jazeker, want is dat niet wat elke artiest wenst te bereiken met zijn werk? Dit eerste deel van ‘De wind in de woestijn’ is dan ook geweldig, en heeft me ook doen beslissen om zonder meer de andere delen te kopen als ik weer eens bij mijn stripspeciaalzaak langsga.

Ik geef zelden een score, maar deze krijgt van mij een dikke 9.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.