Recensie

De onzichtbare oorlog 3 Het instituut


De onzichtbare oorlog - Deel 3 – Het instituut - Giroud – Galandon – Martin

De afsluiter van dit drieluik over de internationale spionage in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog heeft onze verwachtingen niet helemaal kunnen inlossen. Het blijft een tamelijk statische strip met een zeer typische, eenvoudige tekenstijl van Olivier Martin.

De interessante inleiding met informatie over de Israëlische geheime dienst is opnieuw ‘nice to have’. Het scenario is andermaal goed gedocumenteerd maar tamelijk onbewogen.

Waar in het eerste deel de CIA centraal stond en in het tweede deel de KGB aan de touwtjes trok, is nu de Israëlische Mossad aan zet.

We volgen nog steeds Manfred Fürbringer, maar ditmaal is hij niet langer belangrijk voor het rakettenproject maar wordt hij gebruikt om Hans Erich Jaeger, een nazi- moordenaar die zich in Argentinië schuilhoudt, op te sporen en te laten berechten.

Enkele familieaangelegenheden van Chaïm Glassman, die de operatie leidt, zijn niet vreemd aan de actie. Zo was Jaeger de adjunct-chef in het vernietigingskamp waar ooit ook, Liraz Lobowitz, de vrouw van de Glassman gevangen zat. Margaux Glassman, de dochter die ook bij de Shai/Mossad werkt leidt de operatie in Argentinië.

Dit spionageverhaal geeft ons uiteindelijk wel een mooi beeld van hoe het er in dat wereldje aan toe gaat. Ook de moraal van de agenten en hun praktijken worden in vraag gesteld.
Een zeldzame mooie onthulling is dat Jaeger Liraz, als architecte uiteindelijk gespaard heeft tijdens haar gevangenschap omdat er blijkbaar andere gevoelens dan haat speelden.

Maar het draaide dus anders uit. Einde verhaal voor Jaeger en einde van het drieluik.
De laatste foto is toegevoegd.

Pjotr. 06-2024



Dit is een recensie van een gebruiker.