Recensie

Het dagboek INT 1 Het dagboek / Na de regen


Het dagboek / Na de regen – André Juillard

Afgelopen zaterdag heb ik weer een mooie vondst gedaan. In de afslagbak in de stripwinkel ontdekte ik deze prachtige strip in een dubbeldikke uitgave met een label "Het Beste van 40 jaar Wordt Vervolgd" – en dat is geen overdrijving. Dit omvangrijke album, uitgegeven door Casterman in 2011, bundelt twee verhalen. "Het dagboek", oorspronkelijk gepubliceerd in "A Suivre" tussen 1993 en 1994, en "Na de regen", dat in 1998 exclusief als album verscheen. Aan "Het dagboek" zijn bovendien twee extra platen toegevoegd die in 1997 alleen in "A Suivre" te vinden waren.
Dit is de enige strip waarbij André Juillard zowel het scenario als de tekeningen volledig voor zijn rekening nam. Juillard, een kunstenaar die we normaal associëren met ervaren scenaristen zoals Cothias, Convard of Sente, nam deze keer alles solo op zich. Met zoveel overtuiging zelfs, dat "Het dagboek" de prijs voor het beste album van 1995 won in Angoulême.
Wat deze integrale uitgave zo bijzonder maakt, is dat "Het dagboek" en "Na de regen" op het eerste gezicht twee verschillende verhalen lijken, maar onderling verbonden zijn door personages en thema's. Ze vervolgen elkaar niet direct, maar vormen samen een tijdloos geheel waarin Juillard in elk verhaal een eerbetoon brengt aan een vrouw.
"Het dagboek" vertelt het verhaal van Louise Lemoine, die zich bevindt tussen twee bewonderaars, Armand en Victor. Een van hen ziet haar per ongeluk naakt voor de spiegel staan, terwijl de ander via het dagboek van de voor een intrige zorgt. In "Na de regen" duiken we in een misdaadthriller met Abel en Eve in de hoofdrollen. Dit ruwere verhaal neemt ons mee naar Toscane in de zoektocht naar een verloren vriend.
Juillard ’s vermogen om zich niet alleen uit te leven in zijn prachtige realistische tekenstijl en bijzondere kadrering van de platen, maar ook in het gebruik van het kleurenpalet is opmerkelijk. Zo schakelt hij bijvoorbeeld naar sepia-tinten voor flashbacks.
Een interessant aspect van deze uitgave is het 16 pagina's tellende schetsboek, inclusief een inzichtelijke beschouwing van journalist/scenarist Thierry Bellefroid. We leren dat Juillard met dit soloproject heeft willen aantonen dat hij ook een verteller kan zijn maar dat hij hierdoor zo volledig in beslag werd genomen dat het niet erg waarschijnlijk is dat er nog een vervolg zal komen. Hoewel hij nog wel wat projecten op de plank had liggen in 2011.
Mis de kans niet om dit boek te lezen of te herlezen, mocht je het kunnen bemachtigen.
Pjotr, April 2024



Dit is een recensie van een gebruiker.