Recensie

Het weeskind van Perdide 1 Claudi


Een koddig knaapje dat mee rijdt op de rug van een soort mierenegel die ‘woef’ zegt, een smokkelaar met blauw haar en een ei waarmee je kan praten. Het klinkt allemaal lekker verkeerd, maar achterliggend ligt een minder rooskleurig verhaal.

De vierjarige Claudi krijgt op zijn planeet Perdide het bezoek van Max, die bevriend is met zijn ouders. Als Max noodgedwongen Perdide moet verlaten omdat de politie hem op de voeten zit, krijgt hij nog een ei mee waarmee hij eender waar kan communiceren met hen op Perdide. Dit ei toont al snel zijn nut, want de vader van Claudi komt om door een aanval van gevaarlijke horzels. Claudi weet te vluchten met Sami, zijn mierenegelachtig huisdier, en zijn moeder. Ze proberen te vluchten naar een nabijgelegen woud waar de horzels zich niet durven te vertonen. Daarbij offert Claudi haar moeder zich op en komt Claudi – zonder dat hij zelf beseft – alleen te staan met Sami. Tot hij plots het ei hoort praten…

Intussen was Max gestrand op de planeet Devil Ball, nadat zijn ruimteschip schade opgelopen heeft. Daar krijgt hij het verzoek om een passagier mee te nemen als hij terug vertrekt. Als hij terug op zijn schip komt, hoort hij echter een boodschap uit het ei die hij meegekregen heeft: Claudi is in nood en heeft zijn hulp nodig! Zijn medepassagiers zullen hem daarbij goed van pas komen, of net niet...

Scenarist Régis Hautière (De oorlog van de Lulu’s, Helden van het volk,…) weet op de emoties in te spelen met dit verhaal. Je leeft helemaal mee met de kleine Claudi en hoopt dat Max op tijd terug is op Perdide. Het verhaal geeft een mooie contradictie tussen enerzijds de kinderlijke naïviteit van Claudi en anderzijds de ruzies en materiële kwesties tussen de volwassenen. Het verhaal leest lekker door en verveelt geen moment, waarbij dit eerste deel vrij dramatisch beëindigd wordt met een paar serieuze cliffhangers die doen verlangen naar het tweede deel. Dit alles wordt versterkt door de prachtige tekeningen en mooie inkleuring door Adrian. Alles voelt heel futuristisch aan, van de gevaarlijke natuur op Perdide tot de knappe ruimteplaten met mooi vormgegeven ruimteschepen.

Dit verhaal doet qua opzet wat denken aan die andere klepper die in 2023 uitgebracht werd: Hoka Hey! Hopelijk ondergaat Claudi niet hetzelfde lot… wordt vervolgd!



Dit is een recensie van een gebruiker.