Recensie

De adelaars van Rome 6 Zesde boek


De Adelaars van Rome – Zesde Boek
door Enrico Marini

Eindelijk... Het was alweer sinds 2016 geleden dat we iets hadden vernomen van De Adelaars van Rome. Na zo'n lange periode van onzekerheid is het zeker aan te raden om bij de verschijning van dit zesde boek de hele serie opnieuw te lezen. Op die manier kun je opnieuw genieten van het indrukwekkende verhaal en de evolutie in tekeningen en inkleuring van de veelzijdige Marini.

Het volledige verhaal is te complex om hier uitvoerig te bespreken. In essentie draait het om een tweestrijd tussen twee Romeinen die elk een tegengestelde kant van de Romeinse overheersing kiezen. De opkomst van de Romeinen in de recent veroverde Germaanse gebieden, waarbij ze hun wetten en cultuur opleggen aan de inheemse bevolking, leidt tot een opstand tegen de overmacht. Dit thema is bekend in verschillende vormen, met nationale helden zoals Ambiorix in België, Vercingetourix in Frankrijk en in dit geval Arminius in Duitsland.

In de meeste gevallen lijden de Romeinen aanvankelijk grote verliezen omdat ze verraderlijk in hinderlagen worden gelokt. Dit geldt ook voor deze serie. In het vijfde boek zien we hoe Arminius - onze eerste adelaar en ook gekend als Ermanamer, afstammeling van een stamhoofd - die in Rome is opgegroeid tot een geoefend Romeins soldaat het vertrouwen van de Romeinse leiding geniet. Door zijn verraad en strategisch inzicht leidt hij de Germaanse stammen (o.a. de Chatti en Cherusken) in de strijd en slaagt hij er in om als legeraanvoerder, de Germanen drie legioenen te laten verslaan.

Marcus Valerius Falco, de tweede adelaar van Rome die samen met Arminius is opgegroeid tot een getraind militair, is inmiddels een hevige tegenstander van Arminius geworden maar slaagt er niet in het verraad te voorkomen. Hij verliest de strijd en een groot deel van zijn metgezellen overleeft het niet.

Desondanks heeft Marcus de strijd in het noorden overleefd en vinden we hem in dit zesde deel terug als gladiator in de arena van Rome. Keizer Augustus is overleden, en plannen om de opvolging door Tiberius te ondermijnen zijn in volle gang. Marcus wil op zoek gaan naar zijn zoon, die ergens in het noorden is achtergebleven. Ondertussen is ook Arminius teruggekeerd naar Rome om steun te zoeken om koning van de Germanen te worden, en opnieuw vallen er veel slachtoffers, dit keer meer door individuele acties dan grootschalige gevechten.

Uiteindelijk ontmoeten de twee adelaars elkaar en breken ze in gevecht uit. Ooit waren ze bloedbroeders, maar nu zijn ze geduchte rivalen geworden die elkaar het bloed kunnen drinken. Voorlopig gaan ze ieder hun eigen weg.

Dit deel lijkt een overgangsfase te zijn waarop 82 pagina's lang de lijnen worden uitgezet voor de volgende veldslag. Het verhaal is dus zeker nog niet ten einde. Als we de historische context van eerdere overwinningen van onderworpen volken op de Romeinen volgen, kunnen we vermoeden dat dit uiteindelijk zal eindigen in een wraakzuchtige afrekening waarbij de Romeinen de opstandige volkeren volledig uitroeien. Het is boeiend om te zien of dit hier ook het geval zal zijn. Germanicus maakt zich in elk geval al gereed om ten strijde te trekken. Hoe de zoon van Marcus uit de strijd zal komen, is ook afwachten. Hopelijk hoeft dit geen zeven jaar te duren.

Marini presenteert ons wederom een indrukwekkend scenario. Door de relatie van de twee hoofdpersonages wordt er van bij aanvang een mooi kader gecreëerd, dat goed aansluit bij de historische werkelijkheid. De realistische tekeningen, met oog voor detail en historisch inzicht, tonen hoe het meesterschap van Marini blijft groeien naarmate de reeks vordert.

Dit maakt de historische reeks des te meer een aanrader.

Pjotr 12-2023



Dit is een recensie van een gebruiker.