stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
"Alerte rouge" ("Rood alarm") is het tweede deel van een 2-luik, en is tevens het laatste Buck Danny Classic album welke door Jean-Michel Arroyo getekend werd. De reden van zijn vertrek is voorlopig nog privé. Scenarist Yann zal het komende tweeluik schrijven, maar door wie het getekend zal worden is nog onbekend. In de Franse hardcover die ik hier beoordeel, dankt Arroyo in het voorwoord de scenaristen Yann en Pierre Christin voor hun vriendschap en welwillendheid. (Met Christin werkt Arroyo aan een thriller, die zich in Frankrijk in de jaren 50 afspeelt. Deze oneshot is gepland voor 2020.) De inkleurster wordt ditmaal niet vermeld, maar afgaande op het vorige deel is het weer de Italiaanse Ketty Formaggio geweest. Dit vervolgverhaal omvat weer 46 platen met overwegend 4 strips per pagina. Ook is er weer een zwart/wit special-edition.
Het duo Zumbiehl en Marniquet heeft weer het scenario geschreven. Zumbiehl is verantwoordelijk wat er in de lucht gebeurd en Marniquet voor wat er op de grond gebeurd. Dit album is voor zeker 2/3 een thriller en voor 1/3 een pilotenstrip. Er is een sub-plot rond Slim Holden en het YF-12 toestel (de Blackbird). Immers, dit tweeluik zit tussen album nr. 32 en nr. 33 van de Buck Danny hoofdreeks. Buck Danny en zijn 2 pals hebben in dit album dan ook geen contact met Slim Holden. (Dat gebeurt pas in deel 33 van de hoofdreeks, een verhaal over de YF-12). Het verhaal rond Slim Holden is eigenlijk hetzelfde als wat er met Jerry Tumbler gebeurt in Buck Danny deel 3 t/m 6 uit de hoofdreeks. (Plagiaat?) Ook hier wordt een conflict met superieuren gesuggereerd om de vijand te misleiden. Toen spionnen voor de Jappen, nu spionnen voor de Sovjets. Dan is er nog een bijdrage van Jane "Lady-X" Hamilton, maar haar inbreng in deze 4e cyclus valt tegen. Ze opereert ditmaal alleen, dus zonder handlangers. Haar (zelf-) bevrijding in een Sovjet hangar na vastgebonden te zijn komt ongeloofwaardig over. En waarom Ketty Formaggio Lady-X een oranje haarkleur heeft gegeven... Op sommige stand-alone tekeningen die betrekking hebben op dit tweeluik is ze blond en heeft ze een masker, maar niet in dit tweeluik. Al vrij snel in het begin verlaat Buck zijn vrienden Jerry en Sonny. De laatste 2 proberen van Oost-Duitsland weer naar West-Duitsland te komen en Buck vertrekt in zijn eentje via Polen naar de Sovjet-Unie, om daar de Tsybin RSR (de tegenhanger van de Amerikaanse YF-12/Blackbird) onschadelijk te maken. Dit keer zijn de clown-momenten van Sonny Tuckson gelukkig beperkt en bescheiden.
https://i.postimg.cc/66Y8mrbL/bdc6-rear-det.jpg Achterzijde van dit album met nu wel de F-104 Starfighter. Deze scene heeft nu ook de NL-talige uitgave (i.p.v. met de P-38 Lightning uit de 2e cyclus).
Grafisch gezien is het tekenwerk van Arroyo behoorlijk karikaturaal geworden. Niet meer op het niveau van het eerste tweeluik. Jammer. De toestellen zijn goed getekend, maar de gezichten maken te vaak een afgeraffelde indruk en de tekeningen zijn vrij leeg. Lady-X heeft op sommige pagina's zelfs de ogen van miss Lee... Waarom Arroyo?! Het scenario is goed, maar had ook zonder het sub-plot rond Slim Holden gekund (zeker na te constateren, dat zijn verhaal een kopie is van het verhaal rond Jerry Tumbler in deel 3 t/m 6); de (zelf-) bevrijding van Lady-X vind ik ongeloofwaardig en zij had in dit tweeluik een grotere inbreng kunnen hebben, zoals in de andere verhalen waarin zij dan deel van uit maakt. Mijn totale waardering voor dit album (scenario + tekeningen): *3/5.