Recensie

Eva (Comès) 1 Eva


https://i.imgur.com/jBFCGfx.jpg

‘Neem me niet kwalijk, ik heb hier vlakbij pech gekregen met de auto. Mag ik misschien even een garage bellen?’
Als Sanne deze vraag stelt aan de vreemde bewoner van een verlaten landhuis denk ik gelijk; gaat dit een tweederangs horror verhaal of slechte pornostrip worden? Gelukkig blijkt het geen van beiden te zijn. Hoewel de spanning soms wel om te snijden is en er hier en daar wel een verdwaalde blote borst voorbij komt, trouwens.

https://i.imgur.com/ZBjwKVx.jpg

Gastheer Yvan houd er een vreemde hobby op na, het bouwen van levens echte robots. Nu is dat op zich nog niet zo vreemd, maar zijn houding ten opzichte van hen wel. Hij voert hele gesprekken met ze en behandeld ze alsof het echte mensen zijn. Sanne, die natuurlijk noodgedwongen een tijdje moet blijven logeren, ontmoet al snel de even vreemde tweelingzus van Yvan; Eva. Een beklemmend verhaal met een spannende ontknoping volgt.

Deze strip komt uit een van mijn favoriete reeksen; de Wordt Vervolgd Romans. De reden hiervoor is omdat uitgeverij Casterman de schrijvers en tekenaars ruim de gelegenheid geeft om het verhaal goed te structureren. Omdat niet alles in 48 pagina’s gepropt hoeft te worden kunnen de schrijvers de personages ook wat meer diepgang geven.

https://i.imgur.com/uWsaREM.jpg

En schrijver en tekenaar Comes neemt daar ook ruim de tijd voor. Hoewel het tempo van ‘Eva’ uit 1985 wat lager ligt dan de films van de master of suspense voelt deze grafische novelle toch wat Hitchcockeriaans aan. ‘Eva’ is een degelijke psychologische thriller waarvan de verhaalstructuur en spanningsopbouw mij wat doet denken aan Psycho. Comes’ liefde voor film is niet alleen terug te zien in de manier waarop hij het verhaal in beeld brengt, maar ook in het feit dat hij diverse filmsterren in zijn verhaal verwerkt. Op zichzelf staand zijn ze niet belangrijk voor het verhaal, maar als groep vormen ze wel degelijk een belangrijk onderdeel.

https://i.imgur.com/EMhvkl0.jpg

Dit is het tweede album van Comes dat ik lees. Het eerste was ‘De levende God’ uit 1980, het eerste album uit de Casterman reeks ‘Een strip, een auteur’. Zoals ik al in een eerdere recensie over dit album schreef had ik daar wat gemengde gevoelens over. Met ‘Eva’ laat hij zien dat hij zich, in de vijf jaar die tussen deze albums zitten, razend snel heeft ontwikkeld tot een goede scenarist. Ik wil niet zover gaan hem, na he lezen van deze twee albums, het predikaat briljant te geven, maar ik heb er geen twijfels over dat hij dat niveau later in zijn leven wel bereikt heeft. Helaas is hij in 2013 overleden. Zijn laatste album maakte hij in 2006. Deze is getiteld ‘De Laatste’. Toepasselijk? Ik weet het niet, maar het maakt me wel nieuwsgierig.



Dit is een recensie van een gebruiker.