Recensie

Overlevenden - Kwantumanomalieën 5 5e episode


Overlevenden is een reeks die parallel loopt aan de ‘De werelden van Aldebaran’. In de vorige delen kwamen we te weten hoe 12 jongeren, de enige overlevenden van een kolonisatieschip op weg naar Aldebaran, stranden op een onbekende planeet. Ze blijken er niet de enige schipbreukelingen te zijn: talloze verschillende volkeren met verschillende graad van ontwikkeling en beschaving wonen er samen. Als onvoorbereide en onervaren groep hebben ze het niet gemakkelijk om te overleven op de vaak vijandige planeet. Het grootste gevaar komt echter niet uit de hoek van de inheemse fauna en flora, maar wel van de vele andere aanwezige rassen.
De ondertitel kwantumanomalieën slaat op de onverklaarbare verschijnselen die zich voordoen tijdens de lange interstellaire reizen, maar ook op de planeet. Een wezenlijk effect van die kwantumanomalieën bestaat uit tijdsprongen die ervoor zorgen dat wie op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is, plots maanden of zelfs jaren verder in de tijd terecht komt.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_300283.jpg
In tegenstelling tot de hoofdreeks, ligt de nadruk minder op de inheemse fauna en flora, maar meer op wat het samenleven van verschillende buitenaardse culturen op een van de rest van het heelal afgezonderd heelal zou kunnen betekenen voor de inwoners. Leo schotelt ons een niet al te fraai beeld voor. Vooral de vijandigheid en de drang tot overheersen komt sterk naar voren. Daardoor hou je aan dit verhaal een niet al te positief gevoel over met betrekking tot buitenaardse ontmoetingen. Daarnaast is er gelukkig wel ruimte voor hoop. Ook komt uitgebreid aan bod wat de afzondering van een beperkt maar jong groepje mensen zou kunnen doen met die personen. De kijk van Leo daarop is misschien net iets te eenvoudig maar doet je wel nadenken over de menselijke natuur.

In deel 4 werd de kloof met de hoofdreeks reeds voor een stukje gedicht en in dit afsluitende album wordt de toenadering helemaal afgerond. Om de sprong naar de werelden van Aldebaran te maken, heeft de auteur zich beroept op wat je als een deus-ex-machina zou kunnen beschrijven. Meer wil ik hier niet over uitwijden, maar vast staat dat we al origineler hebben gezien van de man.

Het verhaal vind ik nog steeds goed, maar langzaam groeit het verlangen naar meer. De verwondering en het enthousiasme die in de eerste albums (Aldebaran) optrad is veel minder aanwezig. Door de iets andere insteek, de tijdsprongen en de confrontatie met heel wat andere rassen, blijft het geheel wel de moeite waard.

Na dit album ben ik vooral heel benieuwd of en hoe er met deze personages nog zal voortgegaan worden. Er zijn alleszins heel wat mogelijkheden, maar ik hoop dat Leo terug wat vernieuwender en meer grensverleggend wordt.

Besluit: hoewel ik hier wat minder enthousiast ben, blijf ik fan van Leo’s werk en kon ik ook deze laatste telg wel smaken.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.