Recensie

De reis van de vaders, De exodus volgens Yona 4 Transhumance


Ik had geen flauw idee wat 'transhumance' betekent. Maar gelukkig is er wikipedia en die zegt:
"Transhumance (ontleend aan de Latijnse woorden 'trans', over, en 'humus', grond) of veetrek wordt in twee betekenissen gebruikt. Vanouds betekent de term de verticale verplaatsing van vee, typisch voor hoger gelegen weiden in de zomer en lager gelegen dalen in de winter. De boeren wonen in principe permanent in dalen, in vaste huizen. Alleen de kudden en hun directe verzorgers verplaatsen zich.
Andere studies beschouwen nomadisme als een vorm van transhumance, omdat vee door hele families of stammen verplaatst wordt over aanzienlijke afstanden om de noodzakelijke planten te vinden in de verschillende seizoenen. De nomaden zelf leven in tijdelijke of verplaatsbare woningen."

Met dat tweede deel van de uitleg begint er wellicht al een lichtje te dagen, niet? Zeker als je dan ook nog 'De exodus volgens Yona' leest als titel. We zitten midden in de trek van de Joden uit Egypte. En zoals het verhaal in de bijbel ook al weergeeft, is dit een helse tocht door de woestijn geworden. Dat is het groter geheel waarbinnen we het verhaal volgen van Yona, een Egyptenaar, die door omstandigheden en ongelukkige keuzes meegesleept is in de exodus van de Joden. Echt erg vindt hij dat nu ook weer niet, immers zijn zesde vrouw en diegene waar hij van houdt, is een Joodse en bevindt zich in deze stroom mensen. Het is kwestie van haar te vinden, maar ondertussen is de wereld wel veranderd en zijn gedwongen huwelijken niet meer zo verplichtend. Of Yona bijgevolg de echte liefde bij haar gaat vinden?

Het heerlijke blijft dat deze brompot, zonder veel moeite ons als lezer blijft entertainen. Je kan moeilijk zeggen dat hij een goed man is, een gedwongen huwelijk en het niet zo erg vinden als anderen zwaar in de problemen zitten, beloven weinig goeds, maar echt volledig slecht is hij ook niet. Integendeel, zo af en toe weet hij boven zijn egoïsme uit te stijgen.. echt menselijk zullen we dus maar zeggen. Maar het sausje van de eeuwige klager en zager die met sarcastische opmerkingen telkens zijn mening ten berde geeft, maakt hem een plezier, als lezer en wellicht alleen als lezer, om mee op pad te zijn.

In het kort: leuk einde van een plezante nevenreeks



Dit is een recensie van een gebruiker.