stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Toen bleek dat Luc Cromheecke aan een nieuw album werkte waren mijn verwachtingen direct hoog gespannen want de man bezorgde me al ettelijke lachstuipen bij het lezen van Tom Carbon, Taco Zip of andere absurde humor. Toen bleek het nieuwe album echter over het leven van een schilder te gaan, meer nog een voor mij totaal onbekende schilder. Want wees nu eerlijk wie had er al van Charles-François Daubigny gehoord? Blijkbaar Cromheecke zelf die een fervent hobbyschilder is. Hij schildert graag in de vrije natuur. Hij wilde zijn techniek bijschaven en omdat de you tube filmpjes nogal amateuristisch waren dook hij in de schildergeschiedenis. Daubigny was een van de eerste schilders die zijn atelier verliet om buiten te schilderen, de man verbouwde zelf een boot om zo altijd zijn materiaal bij zich te hebben op zijn soms wekenlange tochten op de Seine en de Oise. Hij was een voorloper van de impressionisten en onder andere Van Gogh beschouwde Daubigny als een van zijn voorbeelden. Toch een naam die kan tellen.
Samen met Bruno De Roover trok hij op onderzoek uit, want veel is er niet geweten over Daubigny, hij liet wel wat brieven achter en natuurlijk zijn oeuvre, maar een echte biografie is er nooit over hem gemaakt. De Roover en Cromheecke maken dan ook geen echte biografie, maar schotelen ons, zoals de impressionisten enkele momenten uit het leven van Daubigny voor, door middel van de brieven die hij schreef naar zijn vrouw of naar zijn vrienden. Ze gaan daarbij chronologisch te werk zodat we Daubigny zien opgroeien als kind, als jongeman de wijde wereld zien intrekken tot op zijn sterfbed. Van Gogh loodst ons via een raamvertelling binnen in het leven van Daubigny.
Cromheecke blijft trouw aan zijn gekende tekenstijl, al is de inkleuring aangepast zodat hij meer schilderachtig aandoet, ideaal om de sfeer te versterken. Hij blijft rigide trouw aan vier stroken per pagina met veelal kleine vakjes, dit wordt op het einde van het hoofdstuk meestal opengebroken met een paginagrote tekening. Gelukkig ontbreekt ook de nodige humor niet in het verhaal zodat dit veel meer is dan een droge biografie. Dit was niet alleen een aangename manier om een schilder te leren kennen, maar ook een andere kant van twee fijne stripmakers!
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.