Recensie

Weegee 1 Serial photographer


Arthur Fellig is een zoon van emigranten uit Galicië (de landstreek op de noordhellingen en het voorland van de Karpaten die tegenwoordig tot Polen en Oekraïne behoort). Hoewel hij in de vroege jaren 20 van de vorige eeuw in de bioscoop zwijgende films begeleidde op viool koos hij niet voor een muzikale carrière, maar besloot hij fotograaf te worden. Omdat hij rijk en beroemd wil worden meet hij zich, in de jaren 30, een artiestennaam aan; Weegee. Deze naam refereerde aan het geluid van een korte golfradio. Hij was de eerste reporter die toestemming kreeg een korte golfradio in zijn auto te mogen hebben waarmee hij politieberichten kon beluisteren. Dit maakte dat hij jarenlang de eerste fotograaf bij tal van ongelukken, gewelddadigheden, misdaden, branden en andere nieuwsgebeurtenissen was, vaak nog eerder dan de politie zelf. Hij groeide uit tot de belangrijkste pers- en straatfotograaf van New York.

Weegee had een groot gevoel voor compositie en stoorde zich wel eens, of zeg maar gerust vaak, aan het feit dat de lijken er niet altijd esthetisch bij lagen. Omdat hij vaak een van de eerste was op de crimescene veranderde hij vaak de positie van het lichaam of verplaatste hij objecten. Soms nam hij zelfs dingen mee naar huis. Als hij, door zijn overmatige drank gebruik, vaak deliriums krijgt vraagt hij zich af of hij niet gewoon society fotograaf moet worden.

http://i.imgur.com/U2NJRKQ.jpg

Met dit album heeft scenarist Max de Radiguès een pakkend verhaal geschreven over een boeiende man. Deze biografie verteld meer over de persoon en het karakter van Weegee dan je op internet kunt vinden. Het is ook met humor geschreven, niet dat je nu naast je stoel ligt van het lachen, maar ik heb menig moment moeten glimlachen. Nergens wordt een moraliserend vingertje opgeheven.

http://i.imgur.com/80Mp3Go.jpg

Het tekenwerk van Wauter Mannaert is in zwart/wit en ondersteund door een grijstoon. De illustraties lijken spontaan uit de losse pols op papier gezet. Hij weet de sfeer van de jaren 30 en begin jaren 40 goed weer te geven, alles klopt van de kleding tot de auto’s en de huizen in de Lower East Side van New York. Het zou zo een vooroorlogse film kunnen zijn, hoewel ik niet, zoals Weegee het zou willen, een twee drie Humphrey Bogart in de titelrol zou zien.

Weegee op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.