Recensie

Weegee 1 Serial photographer


Eind jaren 30 begin jaren 40, we bevinden ons in de New Yorkse Lower East Side. Het favoriete jachtterrein van persfotograaf Arthur Felig (1899-1968). Bij de kranten en tijdschriften bekend onder het pseudoniem Weegee. Hij is een freelance persfotograaf die zijn reputatie weet op te bouwen via fascinerende, realistische en veelal schokkende foto’s van moordaanslagen, dodelijke ongevallen, branden, verdrinkingen en vechtpartijen. Hij leeft voor zijn werk, is niet te stuiten en zijn nachten slijt hij in zijn auto en in de kroegen. Hij weet een uitgebreid netwerk aan informanten, bestaande uit kroegbazen, prostituees en zelfs politieagenten en inspecteurs, rondom zich uit te bouwen. Die hem, in ruil voor enkele dollars, wanneer er iets spectaculair gebeurd, razendsnel op de hoogte brengen.

http://i.imgur.com/UWQ2Edm.jpg

Maar vooral de in zijn auto ingebouwde kortegolfzender, die afgesteld is op de politiefrequenties, is zijn grootste bondgenoot. Eens een melding nog maar amper verspreid is, scheert hij al als een gek door de nachtelijke straten, waardoor Weegee vaker sneller ter plaatse is dan de politie. Eens de kiekjes geschoten, worden ze snel ontwikkeld in zijn in de koffer van zijn auto ingebouwde donkere kamer. Waarna een koerier de foto’s oppikt en deze bliksemsnel aflevert aan een krant die de kiekjes heeft aangekocht. Van vakwerk gesproken. Maar na een tijdje eist het nachtleven en het urenlang vertoeven in de kroegen zijn tol. Hij wordt geplaagd door nachtmerries en waanvoorstellingen. Hij glijd langzaam maar zeker af. Zijn gezondheid laat hem in de steek en diverse vrienden haken omwille van zijn omstreden werkmethodes na een tijdjeaf. Hierdoor gaat hij zich richten op het publiek uit de hogere klasse. Zij verheffen zijn foto’s tot kunst. Zijn droom wordt werkelijkheid, eindelijk kan hij de Lower East Side inruilen voor de residentiële wijken van de Upper West Side.

http://i.imgur.com/hFWf5R7.jpg

Tekenaar Wauter Mannaert die een tijdje terug het gesmaakte ‘El Mesias’ uittekende op scenario van Marc Bellido, brengt nu in samenwerking met Max de Radigués de uitgebreide biografie van persfotograaf Weegee. Een man, die we eerlijk gezegd niet kenden, maar eens we googelden op het internet, werd ons een uitgebreide, haast niet te stuiten hoeveelheid aan informatie aangeboden. Vooral de enorme hoeveelheid getoonde foto’s is werkelijk indrukwekkende. En wie de tekeningen van Wauter Mannaert naast de foto’s legt zal opmerken dat deze bijna waarheidsgetrouw werden nagetekend. Men zou het boek moeten lezen met de foto’s van Arthur Felig op de achtergrond. Waardoor aan het geheel een extra dimensie wordt toegevoegd en men de tekeningen met andere ogen gaat bekijken. Wauter weet het geheel expressief uit te beelden, zijn bijna karikaturale tekeningen tonen ons een getormenteerd man, die kost wat kost erkend wil worden als kunstenaar en die telkens opnieuw, soms tegen elke logica in, unieke foto’s wil brengen. Hij wordt door kranten en tijdschriften op handen gedragen, maar voelt zich niet begrepen. Wauter weet deze man en zijn zwakheden en emoties perfect uit te beelden zonder al te veel overdrijvingen.

http://i.imgur.com/th1vJT9.jpg

Max de Radigués, die dit jaar genomineerd is voor een ‘Eisner Award’ voor zijn strip: ‘Moose’ brengt een vlot lopend scenario. Gebaseerd op historische feiten, met uiteraard fictieve toevoegingen, maar hij weet het zo te brengen dat het nooit saai of belerend aanvoelt. Hierdoor gaat het boek geen moment vervelen. De gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op, schetsen een uitstekend en levendig beeld van de wijken en de leefwereld waarin de zogenaamde lagere klasse leeft en werkt. Deze wereld zet meteen ook de toon van het boek. Wie dit boek links laat liggen weet niet wat hij mist. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.