Recensie

Essex County 1 Tales from the farm
2 Ghost stories
3 The Country Nurse


ESSEX COUNTY 1-2-3 (Jeff Lemire * Top Shelf)

Vol. 1 : Tales from the Farm
Vol. 2 : Ghost Stories
Vol. 3 : The Country Nurse

Essex County is een trilogie, over mensen die in het landelijke Essex County wonen, een streek in Canada, waar ook Lemire vandaan komt.

“Tales From The Farm” is het verhaal van de tienjarige Lester die aan zijn oom, een landbouwer in Essex County, Canada, is toevertrouwd nadat zijn moeder is overleden aan kanker. Lester is een grote comics-liefhebber en het grootste deel van zijn vrije tijd spendeert hij dagdromend, verkleed als een superheld, terwijl hij opgaat in zijn fantasieën. Zijn oom weet niet hoe hij moet omgaan met deze jonge kerel. Lester is duidelijk getraumatiseerd wegens het wegvallen van zijn moeder en voelt zich erg geïsoleerd. Hij leert een voormalige ijshockeyer kennen die een tankstation beheert en tussen die twee groeit een vriendschap.

“Ghost Stories” is het verhaal van Lou Lebeuf, die in de jaren 50 samen met zijn broer professioneel ijshockey heeft gespeeld. Het verhaal wordt verteld vanuit Lou’s oogpunt. Lou is al oud, en begint te dementeren. Hij leeft in eenzaamheid op de boerderij wat gezien zijn leeftijd en het feit dat hij doof is wel moeilijker wordt. Geplaagd door zijn herinneringen en de keuzes die hij in zijn leven gemaakt heeft wordt het voor hem langzaam aan moeilijker om onderscheid te maken tussen zijn verleden (jaren ’50-’70) en het heden.

”The Country Nurse” verhaalt een dag uit het leven van een verpleegster, Anne Quenneville, die niet lang geleden weduwe is geworden en waarvan de zoon nogal in de knoei zit met zichzelf.
Anne bezoekt haar patiënten en, tussendoor, zien we een belangrijk hoofdstuk uit het leven van zuster Margaret, die 100 jaar geleden een afgelegen weeshuis leidde.
De eerste twee boeken uit deze trilogie leken niks met elkaar te maken te hebben, maar dit derde deel zorgt niet alleen voor een bevredigend einde, maar toont ook dat in zo’n kleine gemeenschap als Essex County bijna iedereen met elkaar verbonden is, dus ook deze drie boeken zijn niet zomaar losse hoofdstukken, nee ze zijn ook met elkaar verbonden. Heel mooi.

Lemire’s tekenstijl is simpel maar doeltreffend, en ook mooi, vind ik, alhoewel niet iedereen de tekeningen mooi zal vinden, dat begrijp ik. De tekeningen slagen er wel in om je vanaf de eerste bladzijde te laten opgaan in het verhaal, waar enorm veel emotie inzit, telkens.
Lemire is het beste bewijs van het feit dat bij een strip NIET alles in de tekst en in de tekeningen staat, je moet wel degelijk tussen de lijnen kunnen lezen, en het onuitgesprokene en de stiltes zeggen soms meer dan 1000 woorden :

Vol. 1 : De moeizame conversaties en het totaal mislukken van het creëren van een band tussen Lester en zijn oom is aangrijpend om te lezen.
Vol. 2 : De manier hoe Lou in het verhaal in en uit zijn herinneringen wegglijdt is echt op een briljante manier gedaan. Hoewel het verhaal niet echt uitblinkt in positivisme leidt de auteur ons naar een perfect einde.
Vol. 3 : Lemire dompelt ons weer onder in de weemoed van de personages uit Essex County, waarvan we er al enkele kennen uit de vorige boeken. Zo zien we nog eens Lester (de jongen met de cape) en Lou (de ex hockeyspeler) terug. Het verhaal voelt aan als een mooie epiloog hoewel het zeker niet zo is dat alle verhaallijnen mooi afgerond worden. Er blijven zaken onuitgesproken.
De teksloze scènes van Anna thuis, zijn subliem. Wat een sfeer (of dat ondervind ik toch zo).

Jeff Lemire heeft een unieke tekenstijl en is ook nog een meesterlijk verteller. Hij bezit de gave om met simpele lijnen stil verdriet, verlangen en frustraties weer te geven. En dat voor een nieuwkomer, want naast zijn Essex County trilogie, maakte hij alleen nog maar de graphic novel Lost Dogs.

Deze boeken over verlies, spijt en hartzeer zijn van een tijdloze kwaliteit ! En, raar maar waar, ze stralen ook een soort hoop uit, en geven aan de lezer een licht gelukkig gevoel.
Deze boeken lezen erg vlot en je bent er doorheen voor je het weet. Gelukkig begint dan pas het echte werk in je hoofd.
En de sfeer in die boeken ! Dat doet Lemire echt subliem. Wat de tekeningen betreft, is er misschien nog ruimte voor vooruitgang, maar scenariogewijs en qua opbouw van scènes en ritme van vertellen hoeft Lemire van niemand lessen te nemen. Lemire is een groot talent.
Ik kijk dus al verlangend uit naar zijn volgende graphic novel THE NOBODY die bij Vertigo gaat verschijnen.

Met dank aan spiff, spirit en orlando.



Dit is een recensie van een gebruiker.