Recensie

De bank 4 De schatkamer van de commune


In het eerste tweeluik van deze familiesaga zagen we net alleen hoe de familie Saint-Hubert rijk werd maar ook hoe de familie uit elkaar viel en elkaar naar het leven stond. Het tweede tweeluik start negen jaar na het vorige deel wanneer Charlotte zich met haar familie terugkeert uit Algerije en zich in Parijs vestigt. Ze lanceert haar zoon als wisselagent, omdat vrouwen niet op de beurs mochten werken. Dit leidde tot nijd bij Christian en zijn pleegzoon Victor( de zoon van Charlotte).

In het vorige deel moesten we al afscheid nemen van Charlotte Saint-Hubert. Jacques haar zoon is meer in de ban van hoeren en opium dan van zijn zakenkantoor, gelukkig is Odile er nog om hem in toom te houden. Jacques en Odile zoeken toenadering tot de andere tak van de familie. Jacques door een zakenvoorstel te doen aan Théodore, de goedige zoon van Christian, en Odile neemt het letterlijk op door te vallen voor Eugene, de jongste zoon van Christian die echter priester is. Eugene moet niets weten van de zaken van zijn familie en richt zich op zijn arme parochianen.

Het vierde deel begint in 1861, Odile is moeder geworden van een zoon, Joseph, waarvan Eugene de vader is. Jacques overtuigd Theodore om samen te investeren in Mexico, maar dat is erg risicovol. Christian heeft nog altijd geen vertrouwen in zijn eigen zoon, die hem alleen maar kleindochters schenkt, maar schenkt wel zijn vertrouwen aan zijn pleegzoon Victor, die een wel erg bloederige hobby heeft.
Het zijn echter ook woelige tijden in Frankrijk, want terwijl het Empire begint te wankelen ruikt de lucht van Parijs weer volop naar revolutie! Eugene trekt dan ook volop de kaart van de Commune terwijl de rest van zijn familie de andere kant kiest. Maar iedereen zit klem in Parijs!

Voor dit tweede tweeluik nam Malo Kerfriden het potlood over van Julien Maffre die zich wilde wijden aan zijn nieuwe reeks Stern. Zijn stijl sluit echter naadloos aan bij die van Maffre. Kerfriden schotelt ons dan ook Parijs op zijn best voor. Maar in tegenstelling tot veel tekenaars die goed decors kunnen tekenen blijven zijn personages ook echte mensen van vlees en bloed vol emoties.

Net als altijd wordt het album ook weer afgesloten met een dossier dat ons deze keer meer inzicht bied in het bankwezen en zijn evolutie in die tijd.

Boisserie en Guillaume schotelen ons weer een spannend drama voor in spannende tijden. Net zoals van hamme toen die ons de geschiedenis van een brouwersfamilie voorschotelde. Toen was ieder deel een afgewerkt verhaal over een generatie, maar door voor tweeluiken te kiezen kunnen de auteurs hun verhaal wat uitgebreider vertellen en wat meer tijd nemen om ook een zijsprong te maken in het verhaal wat het geheel alleen maar ten goede komt!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.