Recensie

Dwergen 1 Redwin van de smidse


Wij die dachten dat dwergen dappere, nijvere baasjes waren, die eer en trouw hoog in het vaandel dragen, moeten na het lezen van het eerste album van de gloednieuwe serie: ‘Dwergen’ dringend onze mening herzien. Niets van bovenstaande lijkt ook maar te kunnen tippen aan de werkelijkheid. Zeker niet als we de levensloop van Redwin, zoon van Ulrog volgen.

http://i.imgur.com/UaarSDu.jpg

Hij voelt zich de uitgestoten uit de Orde van de Smidse. Een orde, die het verfijnen en bedenken van nieuwe wapens, die voorzien zijn van magische runentekens, als hun ultieme levenswerk beschouwen. Ulrog die ooit kon uitgroeien tot de grootste onder de wapenmakers, keerde zich echter af van de orde en het ontwerpen van wapens. De orde verklaart hem voor gek en misprijst hem. Vooral omdat hij zijn zijn ambacht gebruikt om dingen te ontwerpen die niet gericht zijn op het doden, maar om te laten leven. Iets wat met lede ogen aanzien wordt door Redwin, die zijn vader beschouwt als een lafaard. Door zijn vaders keuze heeft Redwin nooit leren omgaan met wapens, waardoor hij nooit kan uitgroeien tot heer der runen. Als Redwins aartsvijand Rom gaat studeren in roemrijke school van de strijders, is voor hem de maat vol. Vervuld van woede besluit hij zijn vaders huis te verlaten. Op het eigenste moment, ontmoet hij als bij toeval zijn oom Jarsen. Deze ontfermt zich over Redwin, onderricht hem in het smeden van wapens. Leert hem runentekens ontwerpen die de wapens quasi onverslaanbaar maken en onderricht hem in de krijgskunst. Waardoor Redwin via illegale gevechten, die doorgaan in donkere krochten, dank zij zijn overwinningen kan opklimmen tot een legale strijder, die kan meedingen naar het ambt van meester der runen. Redwin lijkt onverslaanbaar, hij geniet van de angst van zijn tegenstanders, geniet van het hakken en kerven in hun lichaam. Hoe sterker hij wordt en hoe meer overwinningen hij toevoegt aan zijn palmares, hoe meer hij de mensen en zijn omgeving haat. Hij groeit uit tot een goed geoliede moordmachine waarop geen rem staat. Hij is zelfs de eerste externe krijger uit de geschiedenis die de titel van heer der runen mag voeren. Wat een ultieme overwinning moest zijn, de bekroning van zijn harde werk, ontaard in een lijdensweg. Hij is nooit tevreden, haat, nijd en latente waanzin overspoelen zijn denken en doen. Als zijn smidse één der invloedrijkste van de orde wordt, kan zelfs dat hem niet meer opmonteren. Zijn verleden en de dood van zijn vader vreten steeds meer aan zijn gemoed. Redwin weet niet meer hoe het verder moet. Tot het lot het tij laat keren en Redwin tegen alle logica in, een tweede kans krijgt.

http://i.imgur.com/qLPFEiS.jpg

Het scenario van Nicolas Jarry is donker, somber, gewelddadig en brutaal. Maar wordt logisch en trapsgewijs opgebouwd. Toont ons de jeugd van Redwin, zijn opkomst en glorie als strijder, maar toont eveneens zijn bijna fatale neergang. Jarry voegt magie en mysterie toe aan het geheel, maar maakt hier slechts bij mondjesmaat gebruik van, waardoor het verhaal niet ontaarde in pure fantasy. De tekeningen van Pierre-Denis Goux (Mjöllnir) zijn ware pareltjes. Hij weet het scenario perfect uit te beelden. Telkens opnieuw weet hij ons te overbluffen, niet alleen door de tot in detail uitgewerkte tekeningen, maar ook door zijn unieke bladschikking. De aangepaste inkleuring van Digikore Studios, die gebruik maakt van wisselende lichteffecten, verhoogt alleen maar de kracht van het verhaal. Net als bij de Elfen saga, wordt hier een nieuwe wereld belicht, waarbij we kennismaken met vijf verschillende stammen van dwergen, die opduiken in een voor iedere stam afgerond verhaal. WG.

http://i.imgur.com/PdlBx29.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.