Recensie

Robbedoes door... 4 Het dagboek van een fantast


Het verhaal brengt ons naar het Brussel van 1939. De jonge Robbedoes werkt er als piccolo in Hotel Moustic. Het hotel trekt vooral de elite aan: modeontwerpsters, actrices, beroemde boksers, ambassadeurs en medewerkers uit de hoogste regionen van het regime van de nazi’s. In een van de luxueuze kamers van het hotel wordt een bijeenkomst gehouden die bepalend is voor het lot van Europa. De Polen onderhandelen er met Von Glaubitz over de inname van Pools grondgebied door de Duitsers. Ongewild verneemt Robbedoes de inhoud van de gesprekken en wordt kort daarop door een kamermeisje aangesproken. Van het een komt het ander en na een tijdje slaagt ze erin om bij Robbedoes meer dan vriendschappelijke gevoelens los te weken.
Op de vooravond van de Tweede Wereldoorlog laat tekenaar en scenarist van dienst “Emile Bravo” een jonge, ‘zuivere’ stripheld zien die hoegenaamd niet avontuurlijk aangelegd blijkt te zijn. De Robbedoes die hier door “Bravo” wordt neergezet, is een groentje dat zijn eerste verliefdheid ervaart, (nog) niet voor zichzelf durft op te komen en die andere stripheld Kuifje vereert als zijn grote voorbeeld. Het kamermeisje tracht de schuchtere Robbedoes uit zijn schelp te lokken. Door haar zal hij beginnen nadenken over de problemen die de wereld bezighouden, over verschillen tussen mensen, over de inzet van een oorlog tussen het fascisme van Hitler en de vrije wereld.
Tekenaar “Bravo” zet hier een verhaal neer ‘uit de oude doos’. Veel dialogen, veel aandacht voor de intrige en dat alles in een ‘klare lijn’ die aan grootmeester “Hergé” doen denken.
Dit alles levert een verrassend sterk Robbedoes-verhaal op. Bij momenten dramatischer als ooit tevoren maar gelukkig ook met de nodige humor (de introductie van eekhoorn Spip en de discussies tussen Robbedoes en portier Entresol).
Je kan het verhaal als een proloog beschouwen op de hoofdreeks Robbedoes en Kwabbernoot. Eindelijk komen we als lezer te weten wie Kwabbernoot eigenlijk is, waar Spip vandaan komt en waarom Robbedoes de hele tijd in zijn kostuumpje van piccolo zal blijven rondlopen…
Dit vierde album vind ik met voorsprong het beste one-shot uit de reeks. Ook de cover is meer dan geslaagd: links zien we een zwart bos van nazikruisen, rechts een rood bos van communistische hamers en sikkels en daartussen staan een verwarde Robbedoes en Spip, niet goed beseffend wat de clash teweeg zal brengen. Prima album, een echte aanrader!

Veto



Dit is een recensie van een gebruiker.