Recensie

Zwanenzang 2 Opdat iemand ons hoort


http://i.imgur.com/8suE0ZL.jpg

April 1917, de oorlog gaat onverminderd door. De strijdlust van de Franse troepen zakt langzaam maar zeker onder het nulpunt. Telkens opnieuw worden ze door de op roem beluste generaal Nivelle de vuurlinie ingejaagd. Hij is een aanhanger van de frontale aanval waardoor de Franse en Britse troepen als korenhalmen weggemaaid worden. De soldaten zijn het beu dreigen met muiterij en stakingen. Ook in de sectie van luitenant Katzinski heerst onrust. De soldaten voelen zich slachtvee en als de beruchte petitie van Heuvel 108 bij hen opduikt neemt de onrust toe. De petitie, ondertekend door meer dan duizend soldaten, heeft als doel een einde te stellen aan de nutteloze slachtingen en bestormingen. Deze lijst wordt echter door de legertop aanzien als pure provocatie en insubordinatie. De top, vertegenwoordigd door kolonel D’Anjou, een kruiperig mannetje, stelt drie weken verlof voor, in ruil voor de petitie. Een der soldaten dropt deze in de wagen van de kolonel. De beloofde drie weken komen eraan. Maar eens de sectie van luitenant Katzinski op weg is, ontdekt één der soldaten dat ze niet op weg zijn naar een locatie achter het front, maar naar het slagveld. Waar binnen de drie dagen een nieuwe veldslag vele levens zal eisen. De soldaten voor het blok gezet, besluiten om de petitie opnieuw in te pikken van kolonel D’Anjou en deze persoonlijk te overhandigen aan een afgevaardigde van de Parijse Assemblee. Als reactie hierop besluit de legertop om commandant Morvan, bijgenaamd de puzzel, op de muiters af te sturen. Hij is een ongenadige speurhond, die via buitensporig geweld zijn doel bereikt. Maar de dertig muitende soldaten op weg naar Parijs laten zich niet kisten. Ze gaan zelfs zover dat ze hun eigen vrienden, die opgevorderd werden door commandant Morvan, te lijf gaan. Met als gevolg doden en gewonden aan beide zijden. Slecht een viertal militairen, waaronder luitenant Katzinski, overleven het treffen zonder noemenswaardige verwondingen. Dit viertal probeert op slinkse wijze Parijs te bereiken. Maar of ze ooit hun doel zullen bereiken is maar de vraag.

http://i.imgur.com/0nwGLaA.jpg

Het scenario van Xavier Dorison (W.E.S.T., Derde Testament) en Emmanuel Herzet (De Lincoln Branche) hakt er behoorlijk diep in, en is gebaseerd op historische feiten uit 1917. Waarbij muitende soldaten het beu waren om opgeofferd te worden door niets ontziende, zogenaamde militaire strategen. Maar ze eisten ook menswaardige leefomstandigheden waaronder een betere verlofregelingen, huisvesting en voeding. Uiteraard bouwen beide scenaristen hun eigen wereldje uit, waarbij de sectie van luitenant Katzinski op het voorplan treed. Bestaande uit gewone soldaten die aan het muiten slaan als ze door hun oversten voor de zoveelste maal bedrogen worden. Eens ze besluiten om de petitie, die als een rode draad door het geheel loopt, naar Parijs te brengen, verbranden ze alle schepen achter hen. Ze denken niet langer aan hun familie of toekomst, maar slaan de handen eensgezind in elkaar om het onmenselijke leed dat generaal Nivelle veroorzaakt aan te klagen. Toch zijn er, zoals altijd wel zal gebeuren, in hun rangen mannen die twijfelen of ze wel de juiste keuze maakten. Die er zelfs niet voor terugdeinzen om hun kameraden aan te geven bij commandant Morvan. Als lezer worden we als het ware meegezogen in dit schrijnende oorlogsleed en hopen we tegen beter weten in, dat er nooit nog één iemand zulke gruwel moet ondergaan. Cédric Babouche, die met dit tweeluik zijn debuut maakt in de stripwereld, weet het scenario grotesk in beeld te brengen. Hij doet dit niet op een klassieke manier, maar maakt er een soort van stilstaande animatiefilm van. Wat totaal geen afbreuk doet aan het verhaal. Iets waar zijn grafische vorming, met als hoofdrichting animatiefilm, waarschijnlijk niet vreemd aan is. Zijn ruwe tekenstijl past net als de vreemde inkleuring van de tekeningen perfect bij dit schrijnende oorlogsverhaal. WG.

http://i.imgur.com/LUwfBi0.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.