Recensie

Bunker (Dupuis) 1 De verboden grenzen


Een literair thema ontsproten aan de menselijke geest betreft de oude goden, die zich hebben teruggetrokken naar de verste uithoeken van de aarde en de minst bereikbare plekken. Schrikwekkend en kwaadaardig heersen zij over de restanten van hun machtsgebied, broedend op wraak. Krachten uit een onnoembaar verleden, wreed, machtig en onvoorspelbaar, waarvan de mens niets goeds heeft te verwachten.
Iets dergelijks is te vinden in de strip ‘Heiligdom’ met tekeningen van de hand van Christophe Bec. In ‘Bunker’ is ook de tekst van Christophe, en de verschrikking waar het hier om gaat is zeker niet minder.

In deze of een andere wereld ligt het Telikgebergte met zijn buitengewoon hoge toppen, scheidingslijn tussen de grote staat Velikiistok en het volk der Ieretiks. De hoogste berg is de nimmer bedwongen Ulu-Teliak. Ergens halverwege de top leeft een primitief volk dat waakt over de heilige rechten van de berg.

De staat Velikiistok is een dictatuur die verdacht veel lijkt op de voormalige Sovjet-Unie en de imperator vertoont sterke overeenkomst met dictator Musolini. Velikiistok is genoodzaakt zich te verdedigen tegen de agressieve Ieretiks en heeft in het Telikgebergte de Demarkacia (een soort Maginotlinie) aangelegd, een machtige keten van hooggelegen bunkers. Bunker 37 is gelegen in de directe nabijheid van de Ulu-Telik.

De omstandigheden in de Demarkacia zijn bar en boos en de soldaten moeten geregeld vervangen worden. Op zeker moment arriveert bij bunker 37 weer een groep nieuwelingen, maar nu vergezeld door delegat-officir Zoltan Velikic, de tweede man na de imperator, met zijn aide de camp delegat-officir Silvion Hynek en de mooie delegat Anika Borodine, familie van de imperator. Wat zoekt dit hoge gezelschap op deze afgelegen plaats?

Het is een complex verhaal, mysterieus en onheilspellend, dat bewust wat vaag wordt gehouden. Tijd en plaats zijn zelden duidelijk.
Het begint met een flashback waarbij een patrouille op de flanken van de Ulu-Teliak op geheimzinnige wijze om het leven komt, en waarbij korporaal Isako de enige overlevende is. Bij deze patrouille ontwaart men een tommyhelm naast een stahlhelm, alsmede een Engelse en een Duitse uniformpet; de hele uitmonstering is typisch WO-II, inclusief de bewapening.
Terug in het heden blijkt Isako deel uit te maken van de vaste bezetting van bunker 37, nauwelijks verouderd en zeer gewaardeerd om zijn grote ervaring. Dit heden vertoont echter een hypermoderne militaire uitrusting met bullpupgeweren, Chinookhelicopters en geavanceerd pantsermaterieel.
In dit eerste deel wordt veel informatie geleverd via de brieven van soldaat Aleksi Stassik aan zijn broer. Zo schrijft hij o.a.: “Waar zijn onze vijanden? Waar is de strijd? Ik kan niet geloven dat deze enorme militaire machine louter preventief is.”
Op de binnenkant van de omslag staan de portretten van de belangrijkste spelers in dit drama (want dat wordt het echt wel). Het is van belang die koppen goed te bekijken anders weet je niet wie wie is.
Deze strip leest niet gemakkelijk, maar boeiend is het zeker en de tekeningen zijn uitstekend.

Bestaan er wel Ieretiks?



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.