Recensie

Cyrrus INT 1 Cyrrus - Mil


Het gebeurt niet zo heel dikwijls, maar bij deze is het toch zo ver.. ik sloot het boek na een eerste lezing en ik had iets van ‘Huh? .. Wat? .. Hoe? ‘. Om het zacht uit te drukken, ik was niet mee. Een tweede lezing begon toch al een beetje de sluier op te lichten en na de derde lezing, denk ik dat ik begin te begrijpen hoe dit in elkaar zit. Neen, eenvoudig is het niet. Ik had het moeten weten, immers naar het schijnt was dit een reactie op de commentaar van een aantal lezers dat ze Rork moeilijk konden volgen en dan kan je natuurlijk wel verwachten dat hij, Andreas, al zijn duivels zou ontbinden. En toch is het niet zo dat het totaal onleesbaar geworden is, alleen vereist het veel inspanning en heel wat herlezingen om het te doorgronden. Daarbij bedoel ik dat het verhaal begint in elkaar te vallen en dat je het totaalplaatje min of meer snapt, maar dus niet dat de volledige diepte van dit verhaal ooit volledig te doorgronden valt.. of toch niet door mij.

http://alejakomiksu.com/gfx/plansze/14-Cyrrus-Mil.jpg

Verhaallijnen zijn herkenbaar door de inkleuring, de ene in zwart-wit en de andere in kleur. Ze zijn gescheiden door tijd, maar langzaam aan zie je hoe de personages in het ene deel terugkomen in het andere en hoe de lijnen elkaar beïnvloeden. Dit is dan ook een tijd-paradox, normaal werkt tijd in één richting en is morgen een gevolg van vandaag en vandaag van gisteren. Het verleden kan bijgevolg niet veranderen door het heden of de toekomst maar hier kan dat wel en het werkt nog ook. Dit klinkt misschien wel simpel als uitgangspunt, maar het verhaal verloopt niet lineair, het is een labyrint waar de tempel een toegang biedt naar alle punten in het verleden, heden en de toekomst. Er wordt dan ook gesprongen in tijd en verhaallijnen dat het een lieve lust is, maar ergens voelt de volgorde die gekozen is wel logisch aan. Het verhaal klopt: het grote mysterie wordt langzaam kleiner... zonder ooit geheel te verdwijnen, dat wel.

http://alejakomiksu.com/gfx/plansze/26-Cyrrus-Mil.jpg

Cyrrus en Mil zijn twee verhalen in hetzelfde universum, en strikt genomen heb je Mil niet nodig om Cyrrus te begrijpen (of zo zegt men mij), maar ik vond het toch best handig dat beide samen werden gepubliceerd. Het tweede boek leverde zijn bijdrage aan mijn ‘ahah’-momenten.

Natuurlijk kan over een strip van Andreas niet gepraat worden, zonder het over zijn tekeningen te hebben. Wat hij neerzet, is prachtig. Zijn tekenstijl is dan ook uniek, indrukwekkend en sprekend en dat kan je niet zo dikwijls zeggen in een stripwereld waar men toch meer en meer allemaal probeert aan te sluiten in de paar uitgekozen tekenstijlen. Andreas volgt zijn eigen pad, gelukkig voor ons. Hij speelt met kleuren of laat ze weg, hij weet de lay-outs van zijn pagina’s te gebruiken in het verhaal.. hij gebruikt met andere woorden de stripkunst om een verhaal te vertellen. Sterk!

In het kort: niet aan te raden als eerste Andreas-strip, maar de liefhebber, zoals ik, zal dit zeer graag lezen en bewonderen.




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.