stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Al sinds de jaren tachtig voert Aria een strijd tegen het vooroordeel dat mannen hebben tov “domme blondjes”. Zelf niet van enige looks gespeend moet ze zich keer op keer bewijzen. Tekend hiervoor is het allereerste plaatje van het allereerste album, waar Suryam die op zoek is naar een goede militaire raadsman verontwaardigd uitroept: “Wat?! Een vrouw?!”
In de volgende decenia en albums zal Aria steeds de strijd aanbinden met onrecht dat zwakkeren wordt aangedaan. Hierbij maakt ze gebruik van haar atletisch vermogen, haar schrander brein en op tijd en stond haar vrouwelijke charme.
Aria is echter steeds veel meer geweest dan dat cliché. Michel Weyland creëerde een vrouw met gevoelens en angsten, hartstochten en dromen. Een heel bijzonder figuur in het striplandschap van de laatste 30 jaar. Iemand naar wie je als persoon toch wel een beetje op kon kijken, man of vrouw, jong of iets rijper. Iemand die een echte vriendin kan zijn, ann wie je je zieleroerselen kwijt kan. Kortom, ik ben altijd fan geweest.
In dit 37e album wordt Aria achterna gezeten omdat men haar verwart met een andere blondine, die haar man heeft gedood na een zoveelste uit de hand gelopen staaltje van huiselijk geweld.
Wat een pleidooi tegen partnergeweld had kunnen zijn verzandt evenwel in een avonturenverhaal waarbij Aria wordt gevangen genomen en uiteindelijk kan ontsnappen nadat haar bewakers één voor één het onderspit delven. Het lijkt bijna 10 kleine negertjes, maar 2 en 3 worden dan wel samen geëlimineerd. Het partnergeweld is de aanleiding tot het verhaal maar komt verder nauwelijks aan bod.
Het verhaal is één van de mindere in deze overigens prachtige reeks. Het is magertjes, en dat is maar zelden het geval geweest in eerdere albums. De vroegere magie is er niet. De dialogen zijn vaak overbodig.
Ook wat de tekeningen betreft is dit zeker niet het meesterwerk van Michel Weyland. We weten allemaal wel dat stripfiguren niet verouderen, maar de Aria die we in de beginplaten te zien krijgen lijkt zelfs eerder te verjongen! Gelaat, lichamelijke proporties en houdingen, het lijkt eerder een puber dan een vrouw die, laat het ons niet vergeten, al een volwassen zoon heeft.
Een zeldzame uitschuiver in een goede reeks. Hopelijk komt er een vervolg dat terug op het niveau is dat Aria verdient!
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.