Recensie

De complete Guus Slim 1 Guus Slim, privédetective, aangenaam...


Arboris gaat rustig verder met het bundelen van klassieke reeksen, na Baard en Kale, de Beverpatroelje, Tanguy & Laverdure is het nu de beurt aan Guus Slim.
Guus Slim is van de hand van Maurice Tillieux. Hij zorgde zowel voor het verhaal als de tekeningen voor deze reeks. Toen hij aan Guus Slim begon had hij al enige ervaring met detectives door zijn Felix-reeks. De scenario’s die hij toen schreef bewerkte hij later voor Guus Slim, maar ook voor Baard en Kale waarvan hij ook de scenarist was.

Net als bij de andere bundelingen worden er ook hier drie verhalen gebundeld, en wordt er vooraf een uitgebreid dossier toegevoegd met achtergrond informatie. In tegenstelling tot de Baard en Kale bundels wordt er hier wel chronologisch gewerkt dus krijgen we de eerste drie verhalen van Guus Slim voorgeschoteld.
De eerste twee verhalen : “Vlinder neemt de vlucht” en “Popaïne en oude kunst” vormen eigenlijk een tweeluik. Daarin gaat Guus Slim, een jonge privé detective op zoek naar een drugsbende. Hij wil zo zijn naam vestigen. Hij bevrijdt Vlinder, een dommige dief uit de gevangenis om hem te helpen. Terwijl ze op onderzoek trekken worden ze achtervolgt door politie inspecteur Spek.
Het derde verhaal is de klassieker De verdronken wagen. Een antiekhandelaar verdwijnt spoorloos. Zijn auto wordt echter teruggevonden op een weg die bij vloed altijd overstroomd.

De hoofdfiguren zijn eigenlijk klassiek: de moedige slimme titelheld die een beetje kleurloos blijft. De sidekicks Vlinder en Spek die zorgen voor de komische noot. Vlinder door zijn dommigheden en zijn stomme woordgrappen en Spek doet dit net zoals zijn collega’s Jansen en Janssen bij Kuifje meer slapsticksgewijs. Ze worden soms uit de puree gehaald door Kersesteeltje, de assistente van Guus die eigenlijk alleen maar in beeld komt als de helden wat extra hulp kunnen gebruiken.
De eerste twee verhalen zijn echt een aanloop, Tillieux moest zijn personages zelf nog naar zijn hand zetten en worstelde nog met hoe hij ze het best kon gebruiken, zonder gecensureerd te worden door de strenge Franse wetgeving. Daarom is de rol van inspecteur Spek vanaf het derde deel ook anders. Hij jaagt niet meer op Guus Slim en Vlinder, maar maakt zelf zowat deel uit van het team.

Blijkbaar was Tillieux zijn tijd ver vooruit want ook na meer dan veertig jaar blijven zijn verhalen spannend en onderhoudend, zeker “De verdronken wagen” staat nog altijd als een huis. Alleen die namen vallen wat uit de toon. Slim valt nog mee, maar Vlinder en Spek en zeker Kerstesteeltje zouden nu toch andere namen hebben gekregen.




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.