Recensie

Hellboy (Lion) 4 De rechterhand des oordeels


Ik ben blij, eigenlijk zeer blij, dat deze reeks verder gezet wordt. Dit staat in mijn lijstje van topreeksen, maar werd helaas vroegstondig afgebroken in zijn vertaling. Maar zie, uiteindelijk komt alles toch nog goed want RW Lion heeft de handschoen opgepakt en die hebben ondertussen al bewezen dat ze zaken afronden. Bijgevolg heb ik hier eindelijk het vierde deel in handen.. nog voor het lezen van de eerste pagina, kan het al niet meer stuk.

http://wac.450f.edgecastcdn.net/80450F/comicsalliance.com/files/2014/04/hellboy51.jpg

In dit deel krijgen we een aantal kortverhalen over uitgevoerde opdrachten van Hellboy. Meestal lijkt de opzet altijd een 'simpel' probleem, maar eindigt het met Hellboy die orde op zaken moet zetten door middel van een paar rake klappen. Zoals steeds zijn die opdrachten gebaseerd op legendes, mythes en sagen van over de hele wereld. Mignola slaagt er telkens opnieuw in om deze uiteenlopende verhalen te laten passen in de wereld van Hellboy, een redelijk christelijk element. De twee belangrijkste verhalen in dit deel gaan dieper in op de speciale hand van Hellboy. Zijn rechterhand is van een materiaal dat zowat alles aankan. Het gebruik van die vuist is dan ook meestal een doorslaggevend element. Maar hier wordt er meer aandacht besteed aan het doel van die hand en hoe die zou kunnen misbruikt worden. Al een geluk dat Hellboy (voorlopig?) voor de kant kiest die tegen uitbuiters, slechteriken en zo meer is.

http://41.media.tumblr.com/07b07ea3a4e9f40431008cc3b4c488be/tumblr_nkxjkgIcfz1rkffkzo1_500.jpg

Als er iets is wat dit deel me duidelijk heeft gemaakt, is dat Hellboy nog niks van zijn pluimen verloren heeft. Het is nog steeds die fascinerende combinatie van volop actie, een vleugje detective, een snuifje horror en een hoop mythologie. En laten we de humoristische one-liners niet vergeten. Een uiterst geslaagde mix, die steeds weer voor verrassingen zorgt en daardoor blijft uitnodigen om verder te lezen. Ja, dit mag bestempeld worden als een dringende vraag naar de volgende delen.

Mignola verstaat de kunst van zwart te gebruiken. Bijna elk plaatje heeft een enorme hoeveelheid aan schaduw, aan zwart dus, maar nergens voelt het overdonderend aan. Het brengt een rauwer kantje aan de tekeningen, maar niet meer dan dat. Die balans houden is weinig gegeven, maar hij doet het met verve. Ook de verdere inkleuring sluit hierop aan, alles is wat donker en mat, behalve Hellboy. De held springt er meestal wel uit op elke pagina. Het maakt het bijzonder vlot leesbaar.

In het kort: nog steeds een te volgen reeks!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.