Recensie

Say Hello to Black Jack 1 Kronieken van de afdeling chirurgie
2 Kronieken van de afdeling interne geneeskunde
3 Kronieken van de intensive care op neonatologie


Eijiro Saito is net afgestuurd aan de befaamde Eiroku-universiteit. Vanaf nu mag hij zichzelf dokter noemen. Nochtans zit zijn opleiding er niet volledig op. Na de theoretische studies volgt er nu een proefperiode van twee jaar waarin Saito elke keer na enkele maanden zal wisselen van afdeling om zo in de praktijk ervaring op te doen. Maar die praktijk brengt niet wat Saito er van verwacht had. In plaats van zich met de patiënten bezig te houden moet Saito voornamelijk een strijd voeren tegen zichzelf (de jonge kerel is heel emotioneel) en vooral tegen de directie van het universitaire ziekenhuis. In de medische wereld van Japan wordt geld, hielenlikkerij en vriendjespolitiek hoog in het vaandel gedragen...

In 2004 ging Glénat Benelux ons bombarderen met manga's (een 'lawine'). Uiteindelijk werden het enkel de eerste delen van Alice 19th en Say Hello to Black Jack boven op een hele rits Dragon Ball-boekjes die al eerder gestart waren. Maar laten we daar niet om treuren, want hoewel Say Hello to Black Jack niet meteen de meest logische keuze lijkt is het toch een dijk van een manga.

Het verhaal van Say Hello to Black Jack is een regelrechte aanklacht tegen het ziekenhuissector in Japan. Medische bureaus die patiënten opeisen, andere ziekenhuizen die patiënten weigeren, ziekenhuiskosten die de hoogte in worden gejaagd, professoren die zelden operaties uitvoeren, vriendjespolitiek, geen enkele aandacht voor de kritieke toestand van een patiënt omdat dat het ziekenhuis beter uitkomt,... het zijn enkele van de bezwaren die voorkomen in de eerste twee delen van de reeks. En aangezien ze in Japan nog niet aan haar einde toe is zullen er nog veel aanklachten komen.

Al deze wantoestanden ondervinden we door de ogen van een jonge, idealistische dokter die echter niet weet waar hij steun moet vinden om zijn strijd tot een goed einde te kunnen brengen. Deze sympathieke en emotionele kerel is volledig het tegengestelde van wat hij volgens de ziekenhuizen zou moeten zijn: een mak lammetje. Auteur Sato gebruikt dokter Saito handig om ons door de manga te leiden en kennis te laten maken met verschrikkelijk verwaande figuren, maar ook met dankbare patiënten en dokters die hun beroep in volle eer en geweten uitvoeren. Al die personages zijn over het algemeen heel realistisch neergepend waardoor het heel makkelijk is om in het verhaal te worden ondergedompeld.

Ook de tekeningen zijn heel geslaagd te noemen. Heel expressief, soms iets té, maar algemeen gezien voortreffelijk. Ook niemand kan klagen over de gezichten die te veel op mekaar zouden lijken: Sato legt genoeg variatie in zijn personages, zowel op grafisch vlak als in hun karakters.

Negatief puntje is het veelvuldig gebruik van medische termen. Maar ja, probeer dat maar eens te vermijden als je een strip maakt die zich afspeelt in de medische wereld. Daarbij probeert Sato zo veel mogelijk de termen uit te leggen zodat je niet een al te grote hinder ervaart.

Verder nog een hele grote pluim voor Glénat Benelux. Dit is beste adaptatie die ik ooit ben tegengekomen, zonder te overdrijven: behoud van leesrichting, behoudt van kleurenpagina's (zelfs middenin het boekje), een ininkting waarop niets valt aan te merken, soepele boekjes (althans vanaf deel twee) en een degelijke vertaling die niet te hard neigt naar ofwel het Nederlands ofwel het Vlaams. Ik ben wel geen voorstander voor te veel Japans op de kaft, en die ene pagina in het Frans op het einde van deel twee is ook niet al te best, maar dit zijn zeker geen argumenten om over te struikelen (die Franstalige pagina zal heus geen twee voorkomen). Pet af voor deze voortreffelijke manga en adaptatie!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.