Recensie

XIII Mystery 7 Betty Barnowsky


Ondertussen alweer het 7e deel in de spin off reeks van het bijzonder succesvolle XIII. Die reeks voorstellen hoeft waarschijnlijk niet meer.
De Mystery reeks geeft van enkele belangrijke figuren in het oorspronkelijke verhaal meer achtergrond. Zowel protagonisten als antagonisten kwamen al aan bod.

Nu is het dus de beurt aan Betty, de sexy sergeant van de Spads. Het verhaal lest, zoals het bij XIII hoort, als een trein met veel avontuur en aktie, en met telkens de goeden die het halen. Net als in belegen westerns schieten de slechten ernaast en lijken de goeden scherpschutters en superhelden. Als er dan toch eens 1 uit het goede kamp sneuvelt, laat het dan maar een bijfiguurtje zijn. Niet echt geloofwaardig, maar waarschijnlijk wel noodzakelijk in het chronologisch verloop van dit verhaal (het speelt zich af tussen Spads en Rood alarm, delen 4 en 5 van de XIII reeks), en later komen de belangrijke figuren immers nog terug.
Om het verhaal echt spannend te maken zijn er wat te veel onwaarschijnlijke wendingen. Ook dat is niet nieuw in XIII natuurlijk. Een aantal figuren komt heel onverwacht ook weer op de proppen, nodig om het avontuur en de vaart erin te houden, maar ook dat is weinig geloofwaardig.

Waar ik in de vorige delen van Mystery vaak het gevoel had dat er wat te veel linken tussen hoofdfiguren uit de oorspronkelijke reeks waren komt dit nu veel minder aan bod. Ja, Betty heeft een one night stand gehad met XIII, Bettys zus werkt op de gemeente in Easttown en komt zo ook in contact met XIII, maar dat was allemaal al uit de doeken gedaan.

Verhaaltechnisch is het helemaal XIII. Maar gelukkig zijn de auteurs erin geslaagd Betty neer te zetten als een vrouw van vlees en bloed en vooral van angsten en emoties. De harde tante kent eenzaamheid, radeloosheid, wanhoop en angst, niet om haar hachje, maar angst om wat het leven nog brengen zal. En dat maakt dit album zo speciaal. Betty is niet enkel een moordmachine maar bovenal blijft ze een vrouw die niet anders is dan anderen! Haar Spads-keuze is dan ook niet meer en niet minder dan haar manier om met haar verleden om te gaan.

Grafisch sluit het werk aan bij het opzet om gevoelens in de personages te leggen. Niet enkel Bettys emoties komen mooi tot uitdrukking. Het begin van het album laat er al meteen geen twijfel over bestaan: Betty zal een onderscheiding uitgereikt krijgen en van pure zenuwen staat ze het toilet onder te kotsen. Haar emoties zijn duidelijk zichtbaar wanneer ze het applaus in ontvangst neemt.

Ook andere figuren tonen emoties die mooi grafisch weergegeven werden: Jones in haar ziekenbed, de discussie tussen de beide zussen, de bezorgdheid van Carrington, de voorzichtige pogingen van Armand...

Kortom: voor XIII fans een must, want het verhaal past naadloos in de reeks. Bovendien leren we een aantal figuren, en vooral Betty, beter kennen doordat er op de emoties wordt ingezoemd. Aangenaam om lezen!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.