Recensie

Mattéo 3 Derde periode (Augustus 1936)


Er zijn niet veel stripreeksen waar de personages ouder worden, maar Mattéo is een van die uitzonderingen, Gibrat kan ook niet anders als je een reeks maakt die begint in 1915 en die moet eindigen met de tweede wereldoorlog natuurlijk.
Mattéo is de zoon van een Spaanse anarchist die zijn land ontvluchtte en onderdak vond in Frankrijk. Door zijn Spaanse afkomst ontsnapte Mattéo aan de algemene molbilisatie net voor de eerste wereld oorlog. Maar dit werd hem niet erg in dank afgenomen door Julie, de knappe dochter van de meid van de plaatselijke landheer. Diens zoon, Guillaume heeft zich wel gemeld en is piloot geworden. Daar kan Mattéo niet tegen concurreren en tegen beter weten in meld hij zich toch aan als vrijwilliger. Nadat hij gewond raakt wordt hij verzorgd door Amélie, het begin van een innige vriendschap. Als hij thuis verder mag herstellen keert hij terug naar Collioure bij zijn moeder. Zij helpt haar zoon deserteren door hem in een boot richting Spanje te sturen, de omgekeerde richting als zijn vader zoveel jaar eerder!
In deel twee sluit Mattéo zich aan bij de anarchisten die in Petrograd gaan vechten tegen de Tsaar en voor de vrijheid. Al vlug raakt hij gedesillusioneerd. Eenmaal terug in Frankrijk leer hij dat Guillaume verminkt raakte en later zelfmoord pleegde. Julie leeft nu alleen maar voor haar zoon Louis. Mattéo ziet geen uitweg mee voor zichzelf en besluit om zich aan te geven bij de politie als deserteur in de hoop om gefusilleerd te worden. Helaas voor hem wordt hij veroordeeld tot twintig jaar dwangarbeid in Guyana.
Deel drie speelt zich af in Augsutsu 1936. Mattéo is terug in Frankrijk en heeft zich in Parijs geïnstalleerd als steenhouwer. Samen met zijn blinde vriend Paulin, Amélie en haar vriend Augustin profiteren ze van de eerste betaalde vakantie om richting Collioure te trekken, het dorpje waar Mattéo en Paulin opgroeiden. Natuurlijk komt Mattéo in het kleine dorpje ook weer in aanraking met Julie en haar zoon Louis.
Door de ontspannen sfeer in het eerste deel van het verhaal lijkt dit een overgangsalbum te zijn. Iedereen lijkt te genieten van de zon, de zee, de bals en de drank, en je gunt ook iedereen deze relatieve rust want de geschiedenis leert ons dat dit geluk maar van korte duur was.. De trauma’s uit het verleden zijn nog niet verwerkt en aan de einder doemen al weer zwarte wolken op want in Spanje is de burgeroorlog al in volle gang. Die wordt dan ook deskundig becommentarieerd door onze vrienden. De beslissing van de Fransen en Engelsen om de republikeinen niet meer te steunen valt natuurlijk in slechte aarde. De goede punten die de regering had gescoord met het betaald verlof zijn zo vlug weer verdwenen.
Je smelt gewoon weg bij het bekijken van de aquarellen van Gibrat, als je dan toch een slecht punt moet vermelden over de tekeningen, dan is het wel het probleem dat wel meer tekenaars hebben: Gibrat kan maar één type mooie vrouw tekenen, het zijn allemaal dezelfde vrouwen met een andere haartooi. De personages zijn ook niet veel veranderd, hoewel dit verhaal zich toch twintig jaar na deel één afspeelt. Maar dit heeft waarschijnlijk meer te maken met de herkenbaarheid van de personages dan met de tekencapaciteiten van Gibrat. Ik kijk al in spanning uit naar het volgende deel waarin Gibrat zijn held volop in de Spaanse burgeroorlog zal storten.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.