Recensie

100 Bullets (Lion) 10 Boek 10


http://static.dnaindia.com/images/cache/1926383.jpg

Ondertussen begint het grotere verhaal, waarbinnen al deze wraakacties passen, zichtbaar te worden. Mensen krijgen nog steeds een koffertje met een pistool en 100 kogels die niet traceerbaar zijn, alsook het bewijs van wie hen de duivel heeft aangedaan. Sommige beslissen om het recht in eigen handen te nemen en de echte schuldige neer te schieten, anderen slagen daar niet in. Maar niemand wandelt zonder kleerscheuren weg. En toch zijn deze mensen niet meer dan een gebruiksmiddel voor een geheimzinnige man. Deze man, Graves, draait aan de wieltjes. Hij is de baas van de Minutemen, een groep van professionele moordenaars, afzetters,... die in het leven geroepen is door 13 families. Deze criminele families wilden een gezamenlijk front vormen, maar omdat ze elkaar niet vertrouwden, gaven ze aan deze Minutemen de macht om de problemen tussen de families te 'regelen'. Al vlug werd er ook van alles 'geregeld' buiten de families, de Minutemen waren immers de besten. Maar ergens onderweg liep het mis.
De Minutemen weigerde een opdracht en de band tussen de twee werd opgeblazen. De jacht werd geopend op de Minutemen, maar zij waren de besten en de overlevenden verzamelen zich terug. Het spel met de koffer lijkt zich te richten tegen de families. Echter de families laten zich niet doen en hebben ook nog hun mannetjes.
Of zo lijkt het allemaal toch, want allianties zijn heel inwisselbaar en personen waarvan je denkt dat ze bij het ene kamp horen, blijken toch eerder bij het andere kamp te horen. Maar het kan ook zijn dat we allemaal op het verkeerde been gezet worden. Immers het spel dat hier gespeeld wordt, zit verdoken in heel veel verschillende lagen en het zetten van een volgende zet, kan dan ook eender waar plaatsvinden. Het is constant uit uw doppen kijken...

Het wordt steeds intrigerender voor de lezer, maar dodelijker voor de deelnemers. Welke pion wordt opgeofferd in het spel en welke leeft om de volgende keer terug ingezet te kunnen worden? Niks is meer eenvoudig, maar het schaakspel houdt me wel op het puntje van mijn stoel gekluisterd. Het harde spel is spannend, zeker omdat ik nog steeds niet echt weet voor wie ik eigenlijk moet supporteren. Beide kanten zijn lelijk, maar wie is het ergst? Misschien moet ik er net op hopen dat ze elkaar volledig verwoesten. Maar het spel is verslavend om te volgen.

De donkere inkleuring past wel bij deze realiteit. Zelfs op de lichtere momenten, kruipt de duisternis in het beeld. Alles wordt dan ook meegesleurd in dit pikzwarte verhaal. En die sfeer straalt elke pagina ook uit. Daarnaast zorgden de dynamische pagina-indeling en de beperkte achtergrond-detaillering voor een rotvaart die je van harde actie naar onzachte momenten brengt, zonder ook maar de minste pauze. Het schaakspel wordt zo uiterst sinister gebracht... zoals ik ook wel verwacht van een gewelddadig schaakspel op hoog niveau.

In het kort: Laat maar komen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.