Recensie

Whaligoë 2 Deel 2


Whaligoë is een klein Schots dorpje waar er werkelijk niets valt te beleven, behalve wat hanengevechten. We zijn midden de 19de eeuw, en de Engelse literatuur bloeit! We zijn midden in de Romantiek en dan vormt dit onooglijke gehucht wel een toepasselijk decor voor dit verhaal.
Douglas Dogson, een verlopen schrijver die wanhopig vasthoudt aan zijn verleden en zijn opgedroogde muze Speranza zitten sinds deel 1 vast in Whaligoë. Hun koetsier werd brutaal vermoord en toen ze wilden vluchten brak het wiel van hun koets. Om te overleven dienen ze de confrontatie aan te gaan met Branwell, een brutale reus die alles te zeggen heeft in het dorp. Dit leidt zelfs tot een rechtstreeks duel met zwaarden op leven en dood!
Alles begon toen Douglas en Speranza halt hielden in het dorp op de vlucht voor een zedenzaak die hen achtervolgde vanuit Londen. Hoewel ze zo vlug mogelijk verder wilden reizen trokken er toch verschillende dingen hun de aandacht. Zo ontdekte Douglas een mysterieuze jonge vrouw/geest, die ’s nachts op nieuwe graven ging gaan liggen terwijl Speranza op het spoor kwam van Ellis Bell. Een mysterieuze schrijver die gevierd is in de literaire salons van Londen maar wiens identiteit altijd verborgen bleef! Branwell beweert de man achter Ellis Bell te zijn, hoewel zijn literaire capaciteiten eerder beperkt zijn en hij zelf ook meer in vrouwen en hanengevechten is geïnteresseerd.

Yann lardeert zijn scenario met hoogdravende volzinnen die zo zijn weggelopen uit de toenmalige literatuur, misschien stoort dit sommige mensen bij het lezen, maar ze zorgen mee voor de sfeerschepping van dit verhaal. Want ze passen wel perfect in de mond van Douglas die nog altijd pretendeert een topschrijver te zijn. Yann sluit in dit deel vakkundig alle verhaallijnen af die hij uitwierp in het eerste deel. Alhoewel het belangrijke duel zich al in het eerste deel van het album afspeelt zijn er nog genoeg mysteries op te helderen om de spanning tot op het einde vast te houden.
De landschappen en decors van Virginie Augustin versterken het sfeervolle verhaal, en ook de ruwe karakterkoppen die ze tekent passen bij het ruwe leven van die tijd, al zijn sommige gezichten soms wel een beetje te rudimentair getekend.
Als u houdt van spanning, mysterie in een prachtige setting met verwijzingen naar de literatuur bent u met dit tweeluik zeker van een uurtje lees en kijk plezier!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.